అలో,
మీకో విషయం చెప్పాలి, చెప్పటం అవసరం కనుకనే చెబుతున్న.. నిన్న నేను ఒక ఇనాగరేషన్ కి వెళ్ళా! అది దేనిది అనేది చెప్పటానికి ఈ టపా.
మన IIIT X-road నించి ALIND వరకు ఉన్న రోడ్ ని ఇహ మీదట Prof. C. R. Rao Road అని పిలవనున్నారు.
(For Non-Telugu readers) The road from IIIT X-roads to ALIND will be referred to as "Prof. CRRao Road" from now onwards. :D
ఈ కార్యక్రమా అంటూ నేను రంగరాజన్ గారిని, మన కొత్త మయర్ - బండ కార్తీక రెడ్డి గారిని, చూడటం & వారు చెప్పిన మాటలు వినటం జరిగింది. అన్నిటికన్నా ఇంటరెస్టింగ్ ( నా బాష లో) సి.ఆర్.రావు గారు మాట్లాడిన మాటలు. ఈ రోడ్ కి ఈ పేరు పెట్టినందుకు గాను ఆయనను అభినందిస్తూ చాలా sms లు వస్తున్నాయట, అందులో ఒక దానిలో ఉందంట "I am very glad you are put on the road" :D. ఆయన ఇది చెప్పి పక పక నవ్వారు! మేము కూడా! ఏమండీ నాకు తెలిసిన లింగ్విస్త్స్ లారా కాస్త ఈ వాక్యాన్ని ఎలా రాసి ఉండాలసిందో ఆలోచించి కామెంట్ చెయ్యరూ! ;)
అలాగే మన సెంట్రల్ యునివర్సిటీ ప్రో-వైసు చన్సుల్లరు గారు మాట్లాడుతూ వారి యునివర్సిటీ కి కొత్త అడ్రస్ వచ్చిందో అని మురిసి పోయారు! యుహుహ, వాళ్ళకు వస్తే మనకు రాదేమిటి! :P
కొత్తగా నామకరణం చేయించుకున్న పాత రోడ్ కి ఇవే నా అభినందనలు :D :D
సెలవు.
Tuesday, December 29, 2009
Tuesday, December 8, 2009
గుర్తుకొస్తున్నాయి..
అలో,
కాలం చాల వేగవంతంగా కదులుతోంది, అది నాకు మాత్రమే అనిపించటం లేదు, ఎవరిని అడిగినా ఇదే మాట అంటున్నారు. కాలం తో నేను, నాతో కాలం అలా అలా, అంటే అల లా కాదు లెండి.. ఏదో అలా అలా.. అంటే అదేమో మరి వేగం వేగం నేనేమో మరి నిదానం, నేను చుస్తూ చుస్తూ అది వెళ్తూ వెళ్తూ. ఏమిటా ప్రతీదీ రెండు సార్లు అంటే, నా స్నేహితురాలు ఒకమ్మాయి కి ఈ అలవాటు ఉంది అండ్ నాకు కూడా అది గుర్తుకు వచ్చేసింది ఇది రాసేటప్పుడు, అందుకని వాడేసా.
హా.. ఎటో వెళ్ళిపోతుంది మనసు ఎటేల్లిందో అది నాకేం తెలుసు (గుర్తుకొచ్చిందా? వస్తే గుడ్డు గుడ్డు, రాక పొతే గుర్తు చేసినా దండగే :P) అక్కడ హీరో కి తెలుసో లేదో నాకు గుర్తు రావటం లేదు కాని, నాకు మాత్రం నా ఆలోచనలు ఎటువేల్లాయో తెలుస్తుంది. అదే అదే అదే, చిన్నప్పుడు నేను చూసిన తెలుగు సినిమాల మీదకు వెళ్ళింది. హిహి. నేను నా సినిమాల గోల! :D ఇంతకూ ఇక్కడ మా ఆఫీసు భవంతి లో ఏది పట్టుకుంటే ఎప్పుడు పడిపోతుందా అన్నట్టు అనిపిస్తుంటే.. భవంతి కొత్తదే లెండి.. కాని కాంట్రాక్టర్ కాస్త కక్కుర్తి పడట్టు ఉన్నాడు... లేదా అతి సుకుమారుడన్నా అయి ఉండచ్చు.. నట్లు అన్ని అలా అలా తిప్పాడు పాపం మాదేమో రాక్షస మూక, ఇదంతా ఇలా ఉంటే తలుపు వేద్దాం అని చూస్తే అదేమో పడటం లేదు. ఏంటబ్బా ఇది అని చూస్తే.. క్రింద నట్టు లూసు అయ్యింది.. ఆ చిరాకు లో "అబ్బా! ఏమిటి దేవుడా ఇది విఠలాచార్య డైరెక్షన్ లా" అని అనుకున్నా, వెంటనే గుర్తుకొచ్చాయి..
చిన్నప్పుడు సినిమాలు తెగ చూసే దానిని. చూసిందే మళ్లి మళ్లి చూసే దానిని. గుండమ్మ కధ, శాంతి నివాసం ఐతే ఎన్ని సార్లు చూసానో కూడా లెక్కలేదు. అవన్నీ ఒక రకం ఐతే, కొన్ని సినిమాలు చూస్తుంటే తెగ నవ్వొచ్చేది. ఒక పక్కన ఒక రాజు ఉంటాడు ఒక పక్క ఒక రాక్షసుడు, రాజు ఒక బాణం వేస్తాడు రాక్షసుడు ఒకటి. ఇంత వరకు బానే ఉంది. మరి బాణాలు ఏవయ్యా యంటే? గాలి లో రెండు బాణాలు చాలా స్త్రఎట్ గా, అస్సలు వంగకుండా అలా మనిషి నడిచి నట్టు వెళ్తూ ఉంటాయి.. ఎక్కడో ఒక చోట రెండు గుద్దు కుంటాయి, అండ్ కొంచెం నిప్పులు లాంటివి కింద పడతాయి. నాకు అప్పట్లో చాలా అనుమానాలు వచ్చేవి. ఏమిటబ్బా మనుషులు నడిచినట్టు బాణాలు నడుస్తున్నాయి అది కూడా గాలి లో అని. కనుక్కుంటే తెలిసింది అది విఠలాచార్య దర్శకత్వం అని. పక్కన ఉన్న పెద్ద వాళ్ళేమో అః ఓహో ఏమి దర్శకత్వం అది ఇది అని మురిసిపోతుంటే, నేను మురిసిపోయే దానిని. :D తీరా ఆలోచిస్తుంటే అది చిన్నతనమే అని ఇప్పుడు అర్ధం అవుతుంది. ఫిజిక్స్ లో చదువుకున్న "త్రాజేక్టరి" మోషన్ కి ఇది వ్యతిరేకం కదండీ.. మీరు మరీను.. :P అయినా ఆ కాలం లో మనుషులు దీనిని ఎలా ఒప్పుకున్నారో అన్న విషయం అర్ధం కాకపోయినా, నేను చూసి బానే ఆశ్చర్యం, ఆనందం అన్న అనుభుతూలను పొందాను గనుక, కాసేపు లాజిక్ పక్కన పెడతా.
ఇంతకూ గుర్తుకు వచ్చిన మహా మనీషి, "విఠలాచార్య". రాకుమారుడు గుహలోనికి పోవటం మాములుగా వేల్లచు కదా, ఒక పెద్ద మొహం, దానికో పెద్ద నోరు, అండ్ ఏదో ఒక మంత్రం ఇతనికి గుర్తు ఉంటేనే ఆ నోరు తెరుచుకుంటుంది. సిక్రెట్ కీ .. క్రిప్తోగ్రఫి కదా :P అందుకే ఇది నచ్చిందేమో. ఇంకా ఒక ద్వారం కాకుండా చాలా ద్వారాలు దారులు దాటుకుని రాకుమారుడు లోపలికి వెళ్ళాలి, మధ్యలో అడ్డుకుంటే రాక్షసులు, హ హ multiple layers of security :P. ఇవన్నీ చాలానే లాజికల్ గానే ఉన్నాయి కదా! అందుకే నాకు ఆ సినిమాలు నచ్చేవి ఏమో! ఆ కాలం లో తీసినా లాజికల్ గానే ఉన్నాయి కదా, మరి ఇప్పుడు వచ్చే సినిమాల్లో ఎంటండి, హీరో కొడితే విలన్ గాలిలోకి లేస్తాడు? అది అసలు కుదుర్తుంది అంటారా? ఒక వేళ కుదరాలంటే, హీరో చాలా బలవంతుడు అవ్వాలి, విలన్ చిన్న పిల్లడు అవ్వాలి, కానీ ఈ మధ్య సినిమాల్లో ఏమో హీరోలు ఇరవై ఏళ్ళు కూడా లేని పిల్లలు విలన్ ఏమో చిన్న ఏనుగు పిల్లలా ఉంటాడు, మరి ఈ హీరో కొడితే విలన్ ఎలా ఎగురుతాడు? కమాన్! లాజిక్ ఎక్కడ??? ఇలాంటివి చూసే పిల్లలు ఎలా ఆలోచిస్తారు? పెద్ద పెద్ద గ్రఫిక్లతో విన్యాసాలు అంటే ఏదో లే అనుకోవచ్చు, గ్రాఫిక్స్ అని తెలుస్తాయి గనుక పోనిలే అనుకోవచ్చు.. మరి ఈ హీరోల వ్యవహారం ఏంటి? ఏంటో లే. నో కామెంట్స్.
ఈయన సినిమాల్లో నేనేమి చూసానా అని వికీ లో వెదుక్కుంటే "ఆలీబాబా నలబై దొంగలు", "చిక్కడు దొరకదు" ఇవే గుర్తుకొస్తున్నాయి :(. సినిమాల పేర్లు నాకు గుర్తులేవేమ్మో అని నా గట్టి నమ్మకం.
పెద్దగ సాంకేతిక పరిజ్ఞానం లేనప్పుడు, ఉన్న అతి తక్కువ పరిజ్ఞానం లో వచ్చే ప్రేక్షకులకు నేత్రానందం కలిగించే లా సినిమాలు తీసిన ఈ దర్శకుడు ఇప్పుడు ఎంత మందికి గుర్తున్నారో తెలీదు. గుర్తుంచుకోదగ్గ దర్శకులని మాత్రం గట్టిగ నమ్ముతాను. అందుకే నా ఈ టపా ఆయనకు అంకితం.
"జాన పద బ్రహ్మ" -- శ్రీ విఠలాచార్య కు నా ఈ టపా అంకితం.
సెలవు.
కాలం చాల వేగవంతంగా కదులుతోంది, అది నాకు మాత్రమే అనిపించటం లేదు, ఎవరిని అడిగినా ఇదే మాట అంటున్నారు. కాలం తో నేను, నాతో కాలం అలా అలా, అంటే అల లా కాదు లెండి.. ఏదో అలా అలా.. అంటే అదేమో మరి వేగం వేగం నేనేమో మరి నిదానం, నేను చుస్తూ చుస్తూ అది వెళ్తూ వెళ్తూ. ఏమిటా ప్రతీదీ రెండు సార్లు అంటే, నా స్నేహితురాలు ఒకమ్మాయి కి ఈ అలవాటు ఉంది అండ్ నాకు కూడా అది గుర్తుకు వచ్చేసింది ఇది రాసేటప్పుడు, అందుకని వాడేసా.
హా.. ఎటో వెళ్ళిపోతుంది మనసు ఎటేల్లిందో అది నాకేం తెలుసు (గుర్తుకొచ్చిందా? వస్తే గుడ్డు గుడ్డు, రాక పొతే గుర్తు చేసినా దండగే :P) అక్కడ హీరో కి తెలుసో లేదో నాకు గుర్తు రావటం లేదు కాని, నాకు మాత్రం నా ఆలోచనలు ఎటువేల్లాయో తెలుస్తుంది. అదే అదే అదే, చిన్నప్పుడు నేను చూసిన తెలుగు సినిమాల మీదకు వెళ్ళింది. హిహి. నేను నా సినిమాల గోల! :D ఇంతకూ ఇక్కడ మా ఆఫీసు భవంతి లో ఏది పట్టుకుంటే ఎప్పుడు పడిపోతుందా అన్నట్టు అనిపిస్తుంటే.. భవంతి కొత్తదే లెండి.. కాని కాంట్రాక్టర్ కాస్త కక్కుర్తి పడట్టు ఉన్నాడు... లేదా అతి సుకుమారుడన్నా అయి ఉండచ్చు.. నట్లు అన్ని అలా అలా తిప్పాడు పాపం మాదేమో రాక్షస మూక, ఇదంతా ఇలా ఉంటే తలుపు వేద్దాం అని చూస్తే అదేమో పడటం లేదు. ఏంటబ్బా ఇది అని చూస్తే.. క్రింద నట్టు లూసు అయ్యింది.. ఆ చిరాకు లో "అబ్బా! ఏమిటి దేవుడా ఇది విఠలాచార్య డైరెక్షన్ లా" అని అనుకున్నా, వెంటనే గుర్తుకొచ్చాయి..
చిన్నప్పుడు సినిమాలు తెగ చూసే దానిని. చూసిందే మళ్లి మళ్లి చూసే దానిని. గుండమ్మ కధ, శాంతి నివాసం ఐతే ఎన్ని సార్లు చూసానో కూడా లెక్కలేదు. అవన్నీ ఒక రకం ఐతే, కొన్ని సినిమాలు చూస్తుంటే తెగ నవ్వొచ్చేది. ఒక పక్కన ఒక రాజు ఉంటాడు ఒక పక్క ఒక రాక్షసుడు, రాజు ఒక బాణం వేస్తాడు రాక్షసుడు ఒకటి. ఇంత వరకు బానే ఉంది. మరి బాణాలు ఏవయ్యా యంటే? గాలి లో రెండు బాణాలు చాలా స్త్రఎట్ గా, అస్సలు వంగకుండా అలా మనిషి నడిచి నట్టు వెళ్తూ ఉంటాయి.. ఎక్కడో ఒక చోట రెండు గుద్దు కుంటాయి, అండ్ కొంచెం నిప్పులు లాంటివి కింద పడతాయి. నాకు అప్పట్లో చాలా అనుమానాలు వచ్చేవి. ఏమిటబ్బా మనుషులు నడిచినట్టు బాణాలు నడుస్తున్నాయి అది కూడా గాలి లో అని. కనుక్కుంటే తెలిసింది అది విఠలాచార్య దర్శకత్వం అని. పక్కన ఉన్న పెద్ద వాళ్ళేమో అః ఓహో ఏమి దర్శకత్వం అది ఇది అని మురిసిపోతుంటే, నేను మురిసిపోయే దానిని. :D తీరా ఆలోచిస్తుంటే అది చిన్నతనమే అని ఇప్పుడు అర్ధం అవుతుంది. ఫిజిక్స్ లో చదువుకున్న "త్రాజేక్టరి" మోషన్ కి ఇది వ్యతిరేకం కదండీ.. మీరు మరీను.. :P అయినా ఆ కాలం లో మనుషులు దీనిని ఎలా ఒప్పుకున్నారో అన్న విషయం అర్ధం కాకపోయినా, నేను చూసి బానే ఆశ్చర్యం, ఆనందం అన్న అనుభుతూలను పొందాను గనుక, కాసేపు లాజిక్ పక్కన పెడతా.
ఇంతకూ గుర్తుకు వచ్చిన మహా మనీషి, "విఠలాచార్య". రాకుమారుడు గుహలోనికి పోవటం మాములుగా వేల్లచు కదా, ఒక పెద్ద మొహం, దానికో పెద్ద నోరు, అండ్ ఏదో ఒక మంత్రం ఇతనికి గుర్తు ఉంటేనే ఆ నోరు తెరుచుకుంటుంది. సిక్రెట్ కీ .. క్రిప్తోగ్రఫి కదా :P అందుకే ఇది నచ్చిందేమో. ఇంకా ఒక ద్వారం కాకుండా చాలా ద్వారాలు దారులు దాటుకుని రాకుమారుడు లోపలికి వెళ్ళాలి, మధ్యలో అడ్డుకుంటే రాక్షసులు, హ హ multiple layers of security :P. ఇవన్నీ చాలానే లాజికల్ గానే ఉన్నాయి కదా! అందుకే నాకు ఆ సినిమాలు నచ్చేవి ఏమో! ఆ కాలం లో తీసినా లాజికల్ గానే ఉన్నాయి కదా, మరి ఇప్పుడు వచ్చే సినిమాల్లో ఎంటండి, హీరో కొడితే విలన్ గాలిలోకి లేస్తాడు? అది అసలు కుదుర్తుంది అంటారా? ఒక వేళ కుదరాలంటే, హీరో చాలా బలవంతుడు అవ్వాలి, విలన్ చిన్న పిల్లడు అవ్వాలి, కానీ ఈ మధ్య సినిమాల్లో ఏమో హీరోలు ఇరవై ఏళ్ళు కూడా లేని పిల్లలు విలన్ ఏమో చిన్న ఏనుగు పిల్లలా ఉంటాడు, మరి ఈ హీరో కొడితే విలన్ ఎలా ఎగురుతాడు? కమాన్! లాజిక్ ఎక్కడ??? ఇలాంటివి చూసే పిల్లలు ఎలా ఆలోచిస్తారు? పెద్ద పెద్ద గ్రఫిక్లతో విన్యాసాలు అంటే ఏదో లే అనుకోవచ్చు, గ్రాఫిక్స్ అని తెలుస్తాయి గనుక పోనిలే అనుకోవచ్చు.. మరి ఈ హీరోల వ్యవహారం ఏంటి? ఏంటో లే. నో కామెంట్స్.
ఈయన సినిమాల్లో నేనేమి చూసానా అని వికీ లో వెదుక్కుంటే "ఆలీబాబా నలబై దొంగలు", "చిక్కడు దొరకదు" ఇవే గుర్తుకొస్తున్నాయి :(. సినిమాల పేర్లు నాకు గుర్తులేవేమ్మో అని నా గట్టి నమ్మకం.
పెద్దగ సాంకేతిక పరిజ్ఞానం లేనప్పుడు, ఉన్న అతి తక్కువ పరిజ్ఞానం లో వచ్చే ప్రేక్షకులకు నేత్రానందం కలిగించే లా సినిమాలు తీసిన ఈ దర్శకుడు ఇప్పుడు ఎంత మందికి గుర్తున్నారో తెలీదు. గుర్తుంచుకోదగ్గ దర్శకులని మాత్రం గట్టిగ నమ్ముతాను. అందుకే నా ఈ టపా ఆయనకు అంకితం.
"జాన పద బ్రహ్మ" -- శ్రీ విఠలాచార్య కు నా ఈ టపా అంకితం.
సెలవు.
Wednesday, November 11, 2009
Satyam-Shivam-Sundaram
alO,
1) Truth (Satyam)
2) Welfare (Shivam)
3) Beauty (Sundaram)
Truth -- Sciences, Welfare -- Technology, Beauty --Arts.
"Truth/Sciences" emphasize on verifications, "Welfare/Technology" aims at making known things useful and "Beauty" is there to feel/enjoy.
(Words taken from a revered guru. )
Saturday, October 3, 2009
*** తో తడిచిన నా చేతులు
అలో,
ఏటి చెప్పాను నానేటి చెప్పాను.. అని నేను అంటే.. చెప్పానే చెప్పొద్దూ అని అనటానికి నా బ్లాగుకి ఆస్కారం లేదు :P అందుకే రాస్తున్న నా మలి టపా.
ఆకాశం మేఘావృతమై ఉంది. పడుతున్న వానలకు ఒక కర్నూలు మునిగి పోయిందని విన్నా, కృష్ణలో కూడా నీటి మట్టం ఎక్కువై కొన్ని ఊరులు మునిగి పోతాయేమో, అందులో మా ఊరు కూడా ఉంటుందేమో అని ఆవేదన చెందుతున్న ఒక స్నేహితుని చూసా, ఏది ఏమైనా ఇవన్ని నన్ను చెలింప చెయ్యటం లేదు. ఉన్నది ఒకటే ఆలోచన. ఎం చెయ్యాలి ఈ రోజు. అసలేదన్న చెయ్యగలనా? అనుకున్నదానిలో ఒక్క శాతం అన్నా చెయ్యగలనా అని ఒకటే ఆరాటం. ఏటి యా, అంతగా ఆలోసింసేది? వాట్ ఈజ్ ఇట్టు? ఈ రోజు మళ్లీ (గళ్ళు మంది గ్లాసు) కల్లాసు. :P ఎవరిదీ? ఇంకయారిది? నాదే! :D
ఎంత చదివినా బావిలో నీళ్లు తోడినట్టు ఇంకా సందేహాలు పుట్టుకొస్తూ నే ఉన్నాయ్. ఇంత అయోమయ గందర గోల పరిస్థితి లో ఏమి చెప్తానో, ఎలా చెప్తానో అని గుండెల్లో "గుబ గుబ". అయినా "సాహసం నా పాదం" అనుకుంటూ సమర రంగం లో కి దూకా(కల్లాసు మొదలు పెట్టా)! అస్త్రాన్ని చేపట్టా( చాకు పీసు ముక్క!) . అనుకున్న వ్యవధిలో తడపడుతూ అయినా తమాయించుకుంటు, నాకు తెలిసినంతలో వారికి(తెలిసి తెలిసి నా కల్లాసులో బలి అవ్వటానికి వచ్చిన వారికి) అర్ధం అయ్యే లా చెబుతూ. బీచ్ బీచ్ మే లెగ్ పుల్లింగ్ చేస్తున్న వారికి దొరకకుండా జంపులు చేస్తు, అయ్యిందనిపించేసా.
నేర్చుకోవటం కష్టం ఐతే నేర్పించటం ఇంకా కష్టం. వాళ్ళకేం వచ్చో, ఎలా చెబితే అర్ధం అవుతుందో, ఏ విషయాన్నీ ఎన్ని రకాలు గ ఆలోచించి ఎటు నించి ప్రశ్నల వర్షం కురిపిస్తారో. అయిబాబోయి! ఇలాంటి ఒక పని చెయ్యాలి అంటే, చాలా నేర్పు ఓర్పు కావాలి. అలాంటిది కొంతమంది 'మాస్టారు'లు మాత్రం ఎలాంటి విషయాన్నీ అన్నా ఎంత చక్కగా అర్ధం అయ్యే లాగా చెబుతారో! వారి సహనానికి, నేర్పుకు, ఓర్పుకు జోహార్!
"దేవుడా, ఓ మంచి దేవుడా" నేనేం అడగాలనుకుంతున్నానో నీకు తెలుసు.. ఎందుకంటే బెసికాల్లీ యు ఆర్ గాడ్, వెరీ గుడ్ గాడ్. అదన్నమాట!
కల్లాసు అయ్యి, కుర్చీ లో కూర్చున్న నేను నా చేతులకేసి చూసుకున్న, అవి పూర్తిగా తడిచి ఉన్నాయి, హ హ, చాకు పీసు పౌడరి తో. :D :D :D
well all is fine, that ends fine, hope my students are also fine! ;) మే గాడ్ బ్లెస్ థెం!
సెలవు.
ఏటి చెప్పాను నానేటి చెప్పాను.. అని నేను అంటే.. చెప్పానే చెప్పొద్దూ అని అనటానికి నా బ్లాగుకి ఆస్కారం లేదు :P అందుకే రాస్తున్న నా మలి టపా.
ఆకాశం మేఘావృతమై ఉంది. పడుతున్న వానలకు ఒక కర్నూలు మునిగి పోయిందని విన్నా, కృష్ణలో కూడా నీటి మట్టం ఎక్కువై కొన్ని ఊరులు మునిగి పోతాయేమో, అందులో మా ఊరు కూడా ఉంటుందేమో అని ఆవేదన చెందుతున్న ఒక స్నేహితుని చూసా, ఏది ఏమైనా ఇవన్ని నన్ను చెలింప చెయ్యటం లేదు. ఉన్నది ఒకటే ఆలోచన. ఎం చెయ్యాలి ఈ రోజు. అసలేదన్న చెయ్యగలనా? అనుకున్నదానిలో ఒక్క శాతం అన్నా చెయ్యగలనా అని ఒకటే ఆరాటం. ఏటి యా, అంతగా ఆలోసింసేది? వాట్ ఈజ్ ఇట్టు? ఈ రోజు మళ్లీ (గళ్ళు మంది గ్లాసు) కల్లాసు. :P ఎవరిదీ? ఇంకయారిది? నాదే! :D
ఎంత చదివినా బావిలో నీళ్లు తోడినట్టు ఇంకా సందేహాలు పుట్టుకొస్తూ నే ఉన్నాయ్. ఇంత అయోమయ గందర గోల పరిస్థితి లో ఏమి చెప్తానో, ఎలా చెప్తానో అని గుండెల్లో "గుబ గుబ". అయినా "సాహసం నా పాదం" అనుకుంటూ సమర రంగం లో కి దూకా(కల్లాసు మొదలు పెట్టా)! అస్త్రాన్ని చేపట్టా( చాకు పీసు ముక్క!) . అనుకున్న వ్యవధిలో తడపడుతూ అయినా తమాయించుకుంటు, నాకు తెలిసినంతలో వారికి(తెలిసి తెలిసి నా కల్లాసులో బలి అవ్వటానికి వచ్చిన వారికి) అర్ధం అయ్యే లా చెబుతూ. బీచ్ బీచ్ మే లెగ్ పుల్లింగ్ చేస్తున్న వారికి దొరకకుండా జంపులు చేస్తు, అయ్యిందనిపించేసా.
నేర్చుకోవటం కష్టం ఐతే నేర్పించటం ఇంకా కష్టం. వాళ్ళకేం వచ్చో, ఎలా చెబితే అర్ధం అవుతుందో, ఏ విషయాన్నీ ఎన్ని రకాలు గ ఆలోచించి ఎటు నించి ప్రశ్నల వర్షం కురిపిస్తారో. అయిబాబోయి! ఇలాంటి ఒక పని చెయ్యాలి అంటే, చాలా నేర్పు ఓర్పు కావాలి. అలాంటిది కొంతమంది 'మాస్టారు'లు మాత్రం ఎలాంటి విషయాన్నీ అన్నా ఎంత చక్కగా అర్ధం అయ్యే లాగా చెబుతారో! వారి సహనానికి, నేర్పుకు, ఓర్పుకు జోహార్!
"దేవుడా, ఓ మంచి దేవుడా" నేనేం అడగాలనుకుంతున్నానో నీకు తెలుసు.. ఎందుకంటే బెసికాల్లీ యు ఆర్ గాడ్, వెరీ గుడ్ గాడ్. అదన్నమాట!
కల్లాసు అయ్యి, కుర్చీ లో కూర్చున్న నేను నా చేతులకేసి చూసుకున్న, అవి పూర్తిగా తడిచి ఉన్నాయి, హ హ, చాకు పీసు పౌడరి తో. :D :D :D
well all is fine, that ends fine, hope my students are also fine! ;) మే గాడ్ బ్లెస్ థెం!
సెలవు.
Tuesday, September 22, 2009
పరి పరి...
అలో,
చాలా కాలానికి మళ్ళీ నాకు కాలక్షేపం చెయ్యాలనిపించినట్టు ఉంది కాబోలు, అందుకే ఇటు దూకా! యుహుహ.. నా విచిత్రపు నవ్వు సాక్షిగా.
"బుక్కు నిండా ప్రబ్లెంసే" అని అంటే, ఆహా అనుకున్నా, కానీ ఇప్పుడు "బుక్కు నిండా ప్రూఫ్స్ ఏ" :(
(ఓహొహొ! ఖోయా మేరె నీంద్, అంటే ఖోయా ఖోయా చాంద్ అని దేవానంద్ అంటే నేను ఏదోకటి అనాలి కదా :))
"ఎందుకు ఏమిటి ఎలా" ఇది నా బ్లాగు రాయటానికి శ్రీకారం ఐతే, ప్రతీ దానికి "అలా ఎలా వీలుపడుతుంది" అనేది ఈ టపా కి ఆధారం. అర్ధం కాలేదా? ఈ మధ్య నేను నేర్చుకున్న కొత్త పాఠం ఇదే, ఏ విషయాన్ని అయినా క్షుణ్ణంగా పరిశీలించింది, పరిశోధించి గాని ఒప్పుకోకూడదు అని మాకు బడి లో చెప్పారు.
(ఆ ఆ, ఎవరో చెబితే మేము ఎలా వింటాం అండీ, మాకు నమ్మకం కలగద్దు... )
మా మాస్టారు ఇందుకు నిలువెత్తు నిదర్శనం. అందుకేనేమో ఆయనికి మాటకు ముందు పది ప్రశ్నలు మాటకి వెనుక పది ప్రశ్నలు ఉంటాయి. మేము కూడా ఆయన బాటలోనే నడవాలని ఆయన కోరిక..
"ప్రశ్నలు అడగటం సులువే కానీ దానికి సమాధానం చెప్పటమే చాలా కష్టం" ఇది చాలా మంది టీచర్లు చెప్పే మాటే.. ఇలా ప్రపంచాన్ని ఇబ్బంది పెట్టే ప్రశ్నలు కాకుండా నా బుద్ధి వికసించే ప్రశ్నలు అడిగే తెలివితేటలు నాకు రావాలని ఆసిస్తూ..
(అలా పరి పరి సార్లు పరి పరి విధములా ప్రశ్నిస్తే నే విషయంలోని ఆంతర్యం అర్ధం అయ్యేది, understood?)
సెలవు.
(ఇది ఒక రెండు నెలల ముందు రాయాల్సిన టపా, కాస్త ఆలస్యం అయ్యింది. :D. Men may come and men may go, but I go on forever --The Brook లో అనట్టు, కాలం తో మారే రకం కాదు కదా నేను! :P. సో, అన్ని ప్రశ్నలు అడిగే అలవాటు ఇంకా అవ్వలేదు! హొప్ థింగ్స్ చేంజ్ సూన్ ;) )
చాలా కాలానికి మళ్ళీ నాకు కాలక్షేపం చెయ్యాలనిపించినట్టు ఉంది కాబోలు, అందుకే ఇటు దూకా! యుహుహ.. నా విచిత్రపు నవ్వు సాక్షిగా.
"బుక్కు నిండా ప్రబ్లెంసే" అని అంటే, ఆహా అనుకున్నా, కానీ ఇప్పుడు "బుక్కు నిండా ప్రూఫ్స్ ఏ" :(
(ఓహొహొ! ఖోయా మేరె నీంద్, అంటే ఖోయా ఖోయా చాంద్ అని దేవానంద్ అంటే నేను ఏదోకటి అనాలి కదా :))
"ఎందుకు ఏమిటి ఎలా" ఇది నా బ్లాగు రాయటానికి శ్రీకారం ఐతే, ప్రతీ దానికి "అలా ఎలా వీలుపడుతుంది" అనేది ఈ టపా కి ఆధారం. అర్ధం కాలేదా? ఈ మధ్య నేను నేర్చుకున్న కొత్త పాఠం ఇదే, ఏ విషయాన్ని అయినా క్షుణ్ణంగా పరిశీలించింది, పరిశోధించి గాని ఒప్పుకోకూడదు అని మాకు బడి లో చెప్పారు.
(ఆ ఆ, ఎవరో చెబితే మేము ఎలా వింటాం అండీ, మాకు నమ్మకం కలగద్దు... )
మా మాస్టారు ఇందుకు నిలువెత్తు నిదర్శనం. అందుకేనేమో ఆయనికి మాటకు ముందు పది ప్రశ్నలు మాటకి వెనుక పది ప్రశ్నలు ఉంటాయి. మేము కూడా ఆయన బాటలోనే నడవాలని ఆయన కోరిక..
"ప్రశ్నలు అడగటం సులువే కానీ దానికి సమాధానం చెప్పటమే చాలా కష్టం" ఇది చాలా మంది టీచర్లు చెప్పే మాటే.. ఇలా ప్రపంచాన్ని ఇబ్బంది పెట్టే ప్రశ్నలు కాకుండా నా బుద్ధి వికసించే ప్రశ్నలు అడిగే తెలివితేటలు నాకు రావాలని ఆసిస్తూ..
(అలా పరి పరి సార్లు పరి పరి విధములా ప్రశ్నిస్తే నే విషయంలోని ఆంతర్యం అర్ధం అయ్యేది, understood?)
సెలవు.
(ఇది ఒక రెండు నెలల ముందు రాయాల్సిన టపా, కాస్త ఆలస్యం అయ్యింది. :D. Men may come and men may go, but I go on forever --The Brook లో అనట్టు, కాలం తో మారే రకం కాదు కదా నేను! :P. సో, అన్ని ప్రశ్నలు అడిగే అలవాటు ఇంకా అవ్వలేదు! హొప్ థింగ్స్ చేంజ్ సూన్ ;) )
Monday, July 13, 2009
నాకు నచ్చిన Shamili
అలో,
"Oy" పాటలు బాగున్నాయి అని నేను ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు ఎవరో ఆఫ్లయిను పెట్టిన గుర్తు. అలా వినటం మొదలు పెట్టాను ఆ సినిమాలో పాటలు. పాటలు బాగున్నాయి. "అంజలి అంజలి అంజలి, మెరిసే నవ్వుల పువ్వుల జాబిలి" ఆ సినిమాలో హీరోయిన్ అని తెలిసి సినిమా చూసేద్దాం అని కూడా చాలా ఉత్సాహపడ్డాను. ఆమె మొహం చూడటానికి google images ని తెగ వేదికేసిన గుర్తు కూడా! అక్కడక్కడ ఏవో కొన్ని ఫోటోలు కనిపించాయి. అమ్మాయి షుమారుగా ఉందనీ, హీరోయిన్ అయ్యే పోలికలు ఎక్కడా లెవ్వని కూడా కొంచెం సందేహం కలిగింది. కాని మన దర్శక నిర్మాతల మీద ఉన్న గట్టి నమ్మకం[:P]. ఏమిటా నమ్మకం అంటే, మీరే ఆలోచించుకోవచ్చు[:D]. చిన్నప్పుడు అంత ముద్దుగా ఉండే షామిలి ఇప్పుడు ఎలా ఉంటుంది, ఎలా యాక్ట్ చేస్తుంది హీరోయిన్ గా, ఎలా డాన్స్ చేస్తుంది, ఇలా ఏవేవో అనుమానాలు వచ్చి ఉండవచ్చు, కాని నాకిన్ని అనుమానాలు రాలేదు సుమీ! ఏదో మళ్లీ ఇంత కాలానికి ఆమెని చూడబోతున్నాం కదా వెండి తెర మీదా అని కాస్త ఆత్రత అంతే. హమయ్య! ఉపోత్గాతం అయ్యింది.
రిలీజ్ అయిన ఇన్నాళ్ళకి చూసే తీరిక అవకాశం దొరికేసింది, సినిమా చూసేసా. చూస్తున్నంత సేపు ఒకటే ఆలోచన, "షామిలి" భలే ఉంది కదా అని. నాకెందుకో తను చాలా సహజం గా అనిపించేసింది. ఎక్కడా కాస్త కూడా అసభ్యతకు తావు లేదు. ఆమె అలంకరణలో కాని, ఆమె నటన లో కానీ, ఆమె హావభావాలలో కానీ, ఎక్కడా హీరోయిన్ ఆ ఈమె ఆన్న భావనే రాలేదు. ఇదేదో నేను అడ్డదిడ్దంగా మాట్లాడుతున్న అనుకోకండి, నాకీమె చాలా చాలా నచ్చేసింది..హీరోయిన్ అంటే ఇలానే ఉండాలేమో అన్నంతగా. ఈ కాలంలో హీరోయిన్ లు మొడెర్నిటికీ మరీ ప్రాధాన్యత ఇచ్చేసి, వస్త్రధారణలో హావభావాలలో వారు చూపిస్తున్నదానికి, సగటు మనిషి నిజజీవితానికి అస్సలు పోలికలే కనిపించటం మానేశాయి. హీరోయిన్ అంటే, ఏదో వేరే గ్రహం నించి వచ్చిన ఒక వింతజీవిలా చూస్తాను నేనైతే. ఏమిటో నిజజీవితంలో నాకలాంటి అమ్మాయిలు కనిపించటం చాలా అరుదు అని ఏమో,లేదా వారి అలంకరణకు మన తెలుగు సంస్కృతీ సంప్రదాయాలకు పెద్దగా పోలికలు అనిపించక పోవటం వల్లనో తెలీదు కానీ, నాకు ఇప్పుడు ఉన్న మన హీరోయిన్లు గ్రహాన్తరవాసుల్లానే కనిపిస్తారు.
ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో చక్కగా బట్టలు వేసుకుని, ఒక సగటు అమ్మాయిలా "షామిలి" కనిపిస్తే నచ్చక ఏమవుతుంది! ఆమె నటనపరంగా మరి కాస్త ఎదగాలేమో అనిపించిన మాట వాస్తవమే కాని, girl-next-door రోల్ కి తను సింప్లీ ఆప్ట్!
అదే విషయాలు మాట్లాడుకుంటున్నాం కాబట్టి ఉండబట్టలేక అంటున్న-- ఏమిటండి ఈ కాలం లో హీరోయిన్ల వేషధారణ, ఒకళ్ళకి తెలుగు మాట్లాడటం రాదు, పోనిలే డబ్బింగ్ ఆర్టిస్ట్లకు జీవనోపాది కల్పిస్తున్నారులే, ఎలాగూ అది వెనక జరిగే కార్యక్రమమే కదా అని సర్దుకుందాం అనుకుంటే, మరి వారి నటనని ఏమనాలి? కొంతమంది అయితే నవ్వుతున్నారో ఏడుస్తున్నారో కూడా అర్ధం కాదు, జరిగే సందర్భానికి వారి నడతకు ఏమిటో బొత్తిగా పోలికలే కనిపించవు, అది దర్శకుల ప్రతిభో లేదా హీరోయిన్ల ప్రతిభో మరి నా చిన్న బుర్రకి తట్టటం లేదు మరి! ఏదో కొంత మంది పుణ్యమా అంటు, హీరోయిన్ అవసరం ఇంకా సినిమాకి ఉంది అని కాలం గడుస్తుంది. ఒకప్పట్లో ఒక సావిత్రి, ఒక కృష్ణకుమారి, ఒక కాంచన, ఇలాంటి వారు నటిస్తుంటే ఎంత సహజంగా ఉండేదండి. ఎంత చక్కగా అలకరించుకునే వారో, పదహారణాల అచ్చ తెలుగు హీరోయిన్లు అంటే వీరే. ఆ తారువాతి వారిలో సౌందర్య కాస్త అలా ఉండటానికి ప్రయత్నించింది, కాని కాలక్రమేపి ఆమె కూడా కంపెటేషన్ వలయం లోపడి కాస్త వస్త్రధారణ విషయంలో కొంచెం మారింది కాని, తెలుగు సినిమాల్లో తెలుగుతనాన్ని ఉంచటానికి చాలానే ప్రయత్నించింది..
ఇక ఆతర్వాత వచ్చిన వాళ్ళల్లో అసలేవరన్న తెలుగు వారు ఉన్నారో లేదో నే అనుమానం, ఇహ పాపం వాళ్ళకి తెలుగు తనం గురించి తెలుసుకుని దానిని పాటిద్దాం అనే అంత కాల వ్యవధి కూడా ఉన్నటు లేదు, అంటే నాలుగైదు సినిమాల్లో కనిపించంగానే మాయమైపోతారు, ఏది ఎలా ఉన్న తెలుగు లో సినిమాలు విడుదల అవుతూనే ఉన్నాయి ప్రజలు చూస్తూనే ఉన్నారు. అంటే కాలం తో పరుగు పెట్టటం మనిషికి ఉన్న మంచి అలవాటు కదా! తక్కిన విషయాలు ఆట్టే పట్టించుకోరు.
ఏముందండి, మారే కాలం తో మేము మారుతున్నాం అంటారు.. అంతకు ముందు ఎలా ఉన్నామో ఏమి చేసేవాల్లమో అన్నా తెలుసో లేదో వీళ్ళకి!
ఏది ఎలా ఉన్న, షామిలి బాగుంది. ఆమె కూడా కాలంతో మరీ ఎక్కువ మారకుండా ఇప్పుడు ఎలా ఉందో అలానే ఉంటే ఇంకా బాగుంటుంది.
చలో, సెలవు మరి.
ps: నేను మాట్లాడుతుంది తెలుగు సినిమాల గురించి నాకు అనిపించింది మాత్రమే. దీనిని ఎవరూ అన్యధా అర్ధం చేసుకోకూడదని మనవి!
"Oy" పాటలు బాగున్నాయి అని నేను ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు ఎవరో ఆఫ్లయిను పెట్టిన గుర్తు. అలా వినటం మొదలు పెట్టాను ఆ సినిమాలో పాటలు. పాటలు బాగున్నాయి. "అంజలి అంజలి అంజలి, మెరిసే నవ్వుల పువ్వుల జాబిలి" ఆ సినిమాలో హీరోయిన్ అని తెలిసి సినిమా చూసేద్దాం అని కూడా చాలా ఉత్సాహపడ్డాను. ఆమె మొహం చూడటానికి google images ని తెగ వేదికేసిన గుర్తు కూడా! అక్కడక్కడ ఏవో కొన్ని ఫోటోలు కనిపించాయి. అమ్మాయి షుమారుగా ఉందనీ, హీరోయిన్ అయ్యే పోలికలు ఎక్కడా లెవ్వని కూడా కొంచెం సందేహం కలిగింది. కాని మన దర్శక నిర్మాతల మీద ఉన్న గట్టి నమ్మకం[:P]. ఏమిటా నమ్మకం అంటే, మీరే ఆలోచించుకోవచ్చు[:D]. చిన్నప్పుడు అంత ముద్దుగా ఉండే షామిలి ఇప్పుడు ఎలా ఉంటుంది, ఎలా యాక్ట్ చేస్తుంది హీరోయిన్ గా, ఎలా డాన్స్ చేస్తుంది, ఇలా ఏవేవో అనుమానాలు వచ్చి ఉండవచ్చు, కాని నాకిన్ని అనుమానాలు రాలేదు సుమీ! ఏదో మళ్లీ ఇంత కాలానికి ఆమెని చూడబోతున్నాం కదా వెండి తెర మీదా అని కాస్త ఆత్రత అంతే. హమయ్య! ఉపోత్గాతం అయ్యింది.
రిలీజ్ అయిన ఇన్నాళ్ళకి చూసే తీరిక అవకాశం దొరికేసింది, సినిమా చూసేసా. చూస్తున్నంత సేపు ఒకటే ఆలోచన, "షామిలి" భలే ఉంది కదా అని. నాకెందుకో తను చాలా సహజం గా అనిపించేసింది. ఎక్కడా కాస్త కూడా అసభ్యతకు తావు లేదు. ఆమె అలంకరణలో కాని, ఆమె నటన లో కానీ, ఆమె హావభావాలలో కానీ, ఎక్కడా హీరోయిన్ ఆ ఈమె ఆన్న భావనే రాలేదు. ఇదేదో నేను అడ్డదిడ్దంగా మాట్లాడుతున్న అనుకోకండి, నాకీమె చాలా చాలా నచ్చేసింది..హీరోయిన్ అంటే ఇలానే ఉండాలేమో అన్నంతగా. ఈ కాలంలో హీరోయిన్ లు మొడెర్నిటికీ మరీ ప్రాధాన్యత ఇచ్చేసి, వస్త్రధారణలో హావభావాలలో వారు చూపిస్తున్నదానికి, సగటు మనిషి నిజజీవితానికి అస్సలు పోలికలే కనిపించటం మానేశాయి. హీరోయిన్ అంటే, ఏదో వేరే గ్రహం నించి వచ్చిన ఒక వింతజీవిలా చూస్తాను నేనైతే. ఏమిటో నిజజీవితంలో నాకలాంటి అమ్మాయిలు కనిపించటం చాలా అరుదు అని ఏమో,లేదా వారి అలంకరణకు మన తెలుగు సంస్కృతీ సంప్రదాయాలకు పెద్దగా పోలికలు అనిపించక పోవటం వల్లనో తెలీదు కానీ, నాకు ఇప్పుడు ఉన్న మన హీరోయిన్లు గ్రహాన్తరవాసుల్లానే కనిపిస్తారు.
ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో చక్కగా బట్టలు వేసుకుని, ఒక సగటు అమ్మాయిలా "షామిలి" కనిపిస్తే నచ్చక ఏమవుతుంది! ఆమె నటనపరంగా మరి కాస్త ఎదగాలేమో అనిపించిన మాట వాస్తవమే కాని, girl-next-door రోల్ కి తను సింప్లీ ఆప్ట్!
అదే విషయాలు మాట్లాడుకుంటున్నాం కాబట్టి ఉండబట్టలేక అంటున్న-- ఏమిటండి ఈ కాలం లో హీరోయిన్ల వేషధారణ, ఒకళ్ళకి తెలుగు మాట్లాడటం రాదు, పోనిలే డబ్బింగ్ ఆర్టిస్ట్లకు జీవనోపాది కల్పిస్తున్నారులే, ఎలాగూ అది వెనక జరిగే కార్యక్రమమే కదా అని సర్దుకుందాం అనుకుంటే, మరి వారి నటనని ఏమనాలి? కొంతమంది అయితే నవ్వుతున్నారో ఏడుస్తున్నారో కూడా అర్ధం కాదు, జరిగే సందర్భానికి వారి నడతకు ఏమిటో బొత్తిగా పోలికలే కనిపించవు, అది దర్శకుల ప్రతిభో లేదా హీరోయిన్ల ప్రతిభో మరి నా చిన్న బుర్రకి తట్టటం లేదు మరి! ఏదో కొంత మంది పుణ్యమా అంటు, హీరోయిన్ అవసరం ఇంకా సినిమాకి ఉంది అని కాలం గడుస్తుంది. ఒకప్పట్లో ఒక సావిత్రి, ఒక కృష్ణకుమారి, ఒక కాంచన, ఇలాంటి వారు నటిస్తుంటే ఎంత సహజంగా ఉండేదండి. ఎంత చక్కగా అలకరించుకునే వారో, పదహారణాల అచ్చ తెలుగు హీరోయిన్లు అంటే వీరే. ఆ తారువాతి వారిలో సౌందర్య కాస్త అలా ఉండటానికి ప్రయత్నించింది, కాని కాలక్రమేపి ఆమె కూడా కంపెటేషన్ వలయం లోపడి కాస్త వస్త్రధారణ విషయంలో కొంచెం మారింది కాని, తెలుగు సినిమాల్లో తెలుగుతనాన్ని ఉంచటానికి చాలానే ప్రయత్నించింది..
ఇక ఆతర్వాత వచ్చిన వాళ్ళల్లో అసలేవరన్న తెలుగు వారు ఉన్నారో లేదో నే అనుమానం, ఇహ పాపం వాళ్ళకి తెలుగు తనం గురించి తెలుసుకుని దానిని పాటిద్దాం అనే అంత కాల వ్యవధి కూడా ఉన్నటు లేదు, అంటే నాలుగైదు సినిమాల్లో కనిపించంగానే మాయమైపోతారు, ఏది ఎలా ఉన్న తెలుగు లో సినిమాలు విడుదల అవుతూనే ఉన్నాయి ప్రజలు చూస్తూనే ఉన్నారు. అంటే కాలం తో పరుగు పెట్టటం మనిషికి ఉన్న మంచి అలవాటు కదా! తక్కిన విషయాలు ఆట్టే పట్టించుకోరు.
ఏముందండి, మారే కాలం తో మేము మారుతున్నాం అంటారు.. అంతకు ముందు ఎలా ఉన్నామో ఏమి చేసేవాల్లమో అన్నా తెలుసో లేదో వీళ్ళకి!
ఏది ఎలా ఉన్న, షామిలి బాగుంది. ఆమె కూడా కాలంతో మరీ ఎక్కువ మారకుండా ఇప్పుడు ఎలా ఉందో అలానే ఉంటే ఇంకా బాగుంటుంది.
చలో, సెలవు మరి.
ps: నేను మాట్లాడుతుంది తెలుగు సినిమాల గురించి నాకు అనిపించింది మాత్రమే. దీనిని ఎవరూ అన్యధా అర్ధం చేసుకోకూడదని మనవి!
Monday, June 29, 2009
National Statistics Day - June 29
అలో,
ఈ రోజు, అనగా జూన్ 29, "రాష్ట్రీయ గణాంక దినోత్సవం" (National Statistics Day). అంటే ఏమిటి, ఏ సందర్భంగా జరుపుకుంటారు అని మీరు అడిగితే, ఇదే రోజున 1893 లో, Prasanta Chandra Mahalanobis వారు జన్మించారు. మన దేశానికీ చెందిన గొప్ప statisticians లో ఈయన ఆది పురుషుల్లో ఒకరు. ఆయన statistics రంగం లో చేసిన ఎనలేని సేవలను గుర్తించిన మన ప్రభుత్వం, డిసెంబర్ 2006 లో ఈయన పుట్టిన రోజుకి ఒక ప్రత్యేకత కలిగించాలన్న ఉద్దేశ్యం తో, ఈ రోజుని statistics డే కింద జరుపుకోవాలని నిర్ణయించారు. దీని గురించి ఒక వికీ ఎంట్రీ కూడా లేదు ఏమిటో! :(
ఈ సందర్భాన్ని పురస్కరించుకుని, ఈ రోజు మా ఇన్స్టిట్యూట్ వారు జరిపిన National Statistics Day వేడుకల్లో నేను పాలుగున్నా. ఈ సందర్భంగా జరిగిన statistics olympiad లో గెలిచిన పిల్లలకి బహుమతులు ఇచ్చారు. కొంత మంది పెద్దవారు మాట్లాడారు. మొత్తం మీద ఒక మంచి అనుభవం.
మన దేశానికీ చెందిన కొందరు statisticians -- Prasanta Chandra Mahalanobis, Calyampudi Radhakrishna Rao, S R S Varadhan.
మనకిచ్చిన జనన-మరణాలు అనే సరిహద్దులలో మధ్యలో ఉన్నఈ చిన్న జీవితం లో, ప్రపంచానికి ఏదో ఇవ్వాలన్న తపన తో, మార్గదర్సకులుగా మారిన ఇలాంటి గొప్ప గొప్ప వారిని తలుచుంటే, ఆ రోజుకి ఇంక కావల్సిందేముంది!
ఎందరో మహానుభావులు అందరికీ వందనములు.
సెలవు.
PS: ఈ "statistics" అన్న పదానికి తెలుగు మాట "గణాంకం" అని, వేడుకల్లో పాలుగున్న తెలుగు విశ్వవిద్యాలం అద్యక్షురాలు అన్నారు. అదో కాదో తెలీదు కనుక.. ఒక సారే వాడాను. తెలిసిన వారు చెప్పవలసిందిగా ప్రార్థన.
ఈ రోజు, అనగా జూన్ 29, "రాష్ట్రీయ గణాంక దినోత్సవం" (National Statistics Day). అంటే ఏమిటి, ఏ సందర్భంగా జరుపుకుంటారు అని మీరు అడిగితే, ఇదే రోజున 1893 లో, Prasanta Chandra Mahalanobis వారు జన్మించారు. మన దేశానికీ చెందిన గొప్ప statisticians లో ఈయన ఆది పురుషుల్లో ఒకరు. ఆయన statistics రంగం లో చేసిన ఎనలేని సేవలను గుర్తించిన మన ప్రభుత్వం, డిసెంబర్ 2006 లో ఈయన పుట్టిన రోజుకి ఒక ప్రత్యేకత కలిగించాలన్న ఉద్దేశ్యం తో, ఈ రోజుని statistics డే కింద జరుపుకోవాలని నిర్ణయించారు. దీని గురించి ఒక వికీ ఎంట్రీ కూడా లేదు ఏమిటో! :(
ఈ సందర్భాన్ని పురస్కరించుకుని, ఈ రోజు మా ఇన్స్టిట్యూట్ వారు జరిపిన National Statistics Day వేడుకల్లో నేను పాలుగున్నా. ఈ సందర్భంగా జరిగిన statistics olympiad లో గెలిచిన పిల్లలకి బహుమతులు ఇచ్చారు. కొంత మంది పెద్దవారు మాట్లాడారు. మొత్తం మీద ఒక మంచి అనుభవం.
మన దేశానికీ చెందిన కొందరు statisticians -- Prasanta Chandra Mahalanobis, Calyampudi Radhakrishna Rao, S R S Varadhan.
మనకిచ్చిన జనన-మరణాలు అనే సరిహద్దులలో మధ్యలో ఉన్నఈ చిన్న జీవితం లో, ప్రపంచానికి ఏదో ఇవ్వాలన్న తపన తో, మార్గదర్సకులుగా మారిన ఇలాంటి గొప్ప గొప్ప వారిని తలుచుంటే, ఆ రోజుకి ఇంక కావల్సిందేముంది!
ఎందరో మహానుభావులు అందరికీ వందనములు.
సెలవు.
PS: ఈ "statistics" అన్న పదానికి తెలుగు మాట "గణాంకం" అని, వేడుకల్లో పాలుగున్న తెలుగు విశ్వవిద్యాలం అద్యక్షురాలు అన్నారు. అదో కాదో తెలీదు కనుక.. ఒక సారే వాడాను. తెలిసిన వారు చెప్పవలసిందిగా ప్రార్థన.
Friday, June 26, 2009
హాస్యం
అలో,
ఏదో అలోచిస్తూ ఉంటే ఎటో వెళ్ళాయి నా ఆలోచనలు. పలకరించి చాలా కాలం అయ్యింది కదా అని ఇటు వచ్చా! బాగున్నారా? ఒక కాలం లో అయితే ఇలా పలకరించుకునే వాళ్ళు, అవతలివాళ్ళ క్షేమసమాచారాలు కనుకున్నేందుకు ఇలా మొదలు పెడితే బాగుండేది. కాలం changed, పలకరింపులు changed. తెలిసిన మనిషి కనిపిస్తే "hi" అని ఒక చిరునవ్వు నవ్వేసి వెళ్ళిపోతుంటాం, ఈ "hi" అంటే వాళ్ళు బాగున్నారని మనం అనేసుకుని మనం బాగున్నం అని వాళ్ళకి చెప్పెసుకోవటమో ఏమిటో పాపం! నాకైతే అర్ధం అయ్యేది కాదు, కొన్నాళ్ళు ఆలోచించాను కాని ఆ తర్వాత నలుగురితోపాటు నారాయణ అన్నట్లు నేను వాళ్ళ తీరులోనే వెళ్ళిపోతున్నా. ఇంతకూ నేను రాయలనుకున్నది ఇది కాదు కదా!
"హాస్యం" అని టపాకు పేరు పెట్టి, ఈ గోలంతా ఏమిటి! గోలే అయినా, రెండీటి ఆంతర్యం ఒక్కటే! మారుతున్న కాలం, the changing times. ఏమొచ్చింది మారుతున్న కాలం తో హాస్యానికి వచ్చిన బాధలేమిటి? (హాస్యానికి బాధలోస్తే హాస్యం ఆనందంగా ఉన్నట్టా లేన్నట్టా??) హాస్యానికి బాధలోచ్చాయో లేదో తెలియదు కాని, హాస్యం అన్న పేరు తో సినిమాల్లో చూపిస్తున్న విషయాలను చూస్తే బుర్రున్న వాడికి బాధ రాకుండా ఉండదు. అసలు ఈ కాలం లో వస్తున్న "హాస్యాన్ని" హాస్యం అని అనాలా?? ఏమిటో నాకైతే మరి అలా అనాలనిపించటం లేదు. అందరు అంటున్నారు కదా, ఎలాగూ నువ్వు నలుగురి తో పాటు నారాయణా అని ఉండాలని అనుకుంటున్నావ్ కదా, మరి ఈ హాస్యనినే హాస్యం అని అనేయరాదు, అని అంటే, అప్పుడేమో చెప్పలేం!
ఒకరిని ఒకరు వెక్కిరించుకోవటం, అవతలి వారి లో ఉన్న లోటుపాట్లని అవహేళన చెయ్యటం, ఇదా హాస్యం అంటే? ఇలాంటి వాటిని ప్రోత్సహిస్తున్న సినిమాలు భావితరాలలో ఏమి చూద్దామనుకుంటున్నాయో మరి!
కేవలం హావభావాలతో, కనుసైగలతో నవ్వించి ప్రపంచాన్ని మెప్పించిన చాప్లిన్, మన తెలుగు సినిమాల్లోకి వస్తే రేలంగి, రమణారెడ్డి, సూర్యకాంతం; ఇలాంటి వారు చేసిన దానిని చూసిన కళ్ళకి ఇప్పటి హాస్యాన్ని తట్టుకోవటం కొంచెం కష్టమే సుమీ! ఇప్పటి ఈ హాస్యాన్ని వ్యగ్యం అనాలో ఇంకేం అనాలో నాకైతే తెలియటం లేదు, హాస్యన్నికి ఇదింకో న్యూ dimension అనుకుని సర్దుకుపోవాలేమో! ఆ అది నా వల్ల కాదు అంటే, ఇంకా తేలిక మార్గం, సినిమాలు చూడకుండా ఉండటం :D.
(సినిమాల్లో ఉన్న"హాస్యాన్ని" చూడటంవల్ల కలుగుతున్న హింస గురించే మాట్లాడుతున్నాం కాని, సినిమాల్లో చూపించే హింసతో పోల్చుకుంటే ఇది ఎంత! :P)
మళ్లీ కలుద్దాం,
సెలవు.
ఏదో అలోచిస్తూ ఉంటే ఎటో వెళ్ళాయి నా ఆలోచనలు. పలకరించి చాలా కాలం అయ్యింది కదా అని ఇటు వచ్చా! బాగున్నారా? ఒక కాలం లో అయితే ఇలా పలకరించుకునే వాళ్ళు, అవతలివాళ్ళ క్షేమసమాచారాలు కనుకున్నేందుకు ఇలా మొదలు పెడితే బాగుండేది. కాలం changed, పలకరింపులు changed. తెలిసిన మనిషి కనిపిస్తే "hi" అని ఒక చిరునవ్వు నవ్వేసి వెళ్ళిపోతుంటాం, ఈ "hi" అంటే వాళ్ళు బాగున్నారని మనం అనేసుకుని మనం బాగున్నం అని వాళ్ళకి చెప్పెసుకోవటమో ఏమిటో పాపం! నాకైతే అర్ధం అయ్యేది కాదు, కొన్నాళ్ళు ఆలోచించాను కాని ఆ తర్వాత నలుగురితోపాటు నారాయణ అన్నట్లు నేను వాళ్ళ తీరులోనే వెళ్ళిపోతున్నా. ఇంతకూ నేను రాయలనుకున్నది ఇది కాదు కదా!
"హాస్యం" అని టపాకు పేరు పెట్టి, ఈ గోలంతా ఏమిటి! గోలే అయినా, రెండీటి ఆంతర్యం ఒక్కటే! మారుతున్న కాలం, the changing times. ఏమొచ్చింది మారుతున్న కాలం తో హాస్యానికి వచ్చిన బాధలేమిటి? (హాస్యానికి బాధలోస్తే హాస్యం ఆనందంగా ఉన్నట్టా లేన్నట్టా??) హాస్యానికి బాధలోచ్చాయో లేదో తెలియదు కాని, హాస్యం అన్న పేరు తో సినిమాల్లో చూపిస్తున్న విషయాలను చూస్తే బుర్రున్న వాడికి బాధ రాకుండా ఉండదు. అసలు ఈ కాలం లో వస్తున్న "హాస్యాన్ని" హాస్యం అని అనాలా?? ఏమిటో నాకైతే మరి అలా అనాలనిపించటం లేదు. అందరు అంటున్నారు కదా, ఎలాగూ నువ్వు నలుగురి తో పాటు నారాయణా అని ఉండాలని అనుకుంటున్నావ్ కదా, మరి ఈ హాస్యనినే హాస్యం అని అనేయరాదు, అని అంటే, అప్పుడేమో చెప్పలేం!
ఒకరిని ఒకరు వెక్కిరించుకోవటం, అవతలి వారి లో ఉన్న లోటుపాట్లని అవహేళన చెయ్యటం, ఇదా హాస్యం అంటే? ఇలాంటి వాటిని ప్రోత్సహిస్తున్న సినిమాలు భావితరాలలో ఏమి చూద్దామనుకుంటున్నాయో మరి!
కేవలం హావభావాలతో, కనుసైగలతో నవ్వించి ప్రపంచాన్ని మెప్పించిన చాప్లిన్, మన తెలుగు సినిమాల్లోకి వస్తే రేలంగి, రమణారెడ్డి, సూర్యకాంతం; ఇలాంటి వారు చేసిన దానిని చూసిన కళ్ళకి ఇప్పటి హాస్యాన్ని తట్టుకోవటం కొంచెం కష్టమే సుమీ! ఇప్పటి ఈ హాస్యాన్ని వ్యగ్యం అనాలో ఇంకేం అనాలో నాకైతే తెలియటం లేదు, హాస్యన్నికి ఇదింకో న్యూ dimension అనుకుని సర్దుకుపోవాలేమో! ఆ అది నా వల్ల కాదు అంటే, ఇంకా తేలిక మార్గం, సినిమాలు చూడకుండా ఉండటం :D.
(సినిమాల్లో ఉన్న"హాస్యాన్ని" చూడటంవల్ల కలుగుతున్న హింస గురించే మాట్లాడుతున్నాం కాని, సినిమాల్లో చూపించే హింసతో పోల్చుకుంటే ఇది ఎంత! :P)
మళ్లీ కలుద్దాం,
సెలవు.
Wednesday, June 3, 2009
మలి జీవితం లోకి నా తొలి అడుగు
అలో,
మహా తత్తరు పడుతూ, ఎలా ఉంటుందో అని తెగ తెగ ఆలొచిస్తూ, ఎదురు చూసిన కాలం వచ్చి వెళ్ళింది.. phew! the sigh of relief.. సాక్షిగా. ఊహించినంత ఉర్రూతలూగించక పోయినా, "ఉంది లే మంచి కాలం ముందు ముందు నా" అన్న ధైర్యనన్నా కలిగించి నందుకు మనసు కాస్త ఊరట చెందింది. ఎమోచ్చిందా ఇంత ఆవేశపడుతుంది ఈ వెర్రి హృదయం అని అడగాలను కుంటున్నారా.. అబ్బే మీకా శ్రమ ఇవ్వనుకదా!!
"ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం, ఈ నాడే ఉదయించింది" అని అనే అంత సమయం సందర్భం కాకపోయినా, 'నేను' అనే ఒక మనిషి, 'ఉద్యోగం' అనే ఒక దానిని చేస్తా అని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు, అలాంటిది విజయవంతంగా నా ఉద్యోగం లో మొదటి రోజు ముగించేసా అంటే ఈ మాత్రం ఆవేశపడకుండా నా పిచ్చి గుండె ఉండలేకపోతుంది.. అందుకే ఒక టపా రాసేద్దాం అని రాసేస్తున్నా.
ఇహ రోజు ఎలా గడిపావు అని అంటే, పెద్దగా చేసింది ఎమీ లేదు. అలా అని ఎమీ చెయ్యలేదనుకోవటానికి లేదు. వాతావరణాన్ని అంచనా వేసా, ఆ ఇన్స్టిట్యూట్ కి రాబోతున్న పెద్దల్ని గురించి విన్నా( ఈ విషయమే నాకు రానున్న మంచి కాలానికి సంకేతాన్ని చూపించింది), ఇలా ఏదో అలా అలా అతికీ అతకనట్టు రోజుని గడిపేసా.
ఇవన్నిటికన్నా గుర్తుండిపోయే విష్యం ఇంకొకటి, అక్కడ దేవదాసు మాస్టారి నిజ స్వరూపాన్ని చూడటం. ఆయన పేరు దేవదాసు కాదు లెండి, పేరు వాడకూడదు అయినా పేరు వాడాలి గనుక, ఈ పాట్లు. మాతో అతి సౌమ్యంగా మాట్లాడే ఆయన ఈ రోజు గర్జించటం చూసాక అర్ధం అయ్యింది ఆయన అంత ఉన్నత స్థాయిలోకి ఎలా వెళ్ళారో అన్న విష్యం, ఏమిటా అంటే, "పని లో ఉన్నప్పుడు ఆయన ఇంకా దేనిని పట్టించుకోరు" (ఇక్కడ దేనిని అంటే.. మనుషులనే :P).
అద్భుతాలు, అమోఘాలు కాక పోయినా, ఇవే ఈనాటి నా అనుభవాలు. కొన్ని మధుర జ్ఞాపకాలు.
సెలవు.
మహా తత్తరు పడుతూ, ఎలా ఉంటుందో అని తెగ తెగ ఆలొచిస్తూ, ఎదురు చూసిన కాలం వచ్చి వెళ్ళింది.. phew! the sigh of relief.. సాక్షిగా. ఊహించినంత ఉర్రూతలూగించక పోయినా, "ఉంది లే మంచి కాలం ముందు ముందు నా" అన్న ధైర్యనన్నా కలిగించి నందుకు మనసు కాస్త ఊరట చెందింది. ఎమోచ్చిందా ఇంత ఆవేశపడుతుంది ఈ వెర్రి హృదయం అని అడగాలను కుంటున్నారా.. అబ్బే మీకా శ్రమ ఇవ్వనుకదా!!
"ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం, ఈ నాడే ఉదయించింది" అని అనే అంత సమయం సందర్భం కాకపోయినా, 'నేను' అనే ఒక మనిషి, 'ఉద్యోగం' అనే ఒక దానిని చేస్తా అని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు, అలాంటిది విజయవంతంగా నా ఉద్యోగం లో మొదటి రోజు ముగించేసా అంటే ఈ మాత్రం ఆవేశపడకుండా నా పిచ్చి గుండె ఉండలేకపోతుంది.. అందుకే ఒక టపా రాసేద్దాం అని రాసేస్తున్నా.
ఇహ రోజు ఎలా గడిపావు అని అంటే, పెద్దగా చేసింది ఎమీ లేదు. అలా అని ఎమీ చెయ్యలేదనుకోవటానికి లేదు. వాతావరణాన్ని అంచనా వేసా, ఆ ఇన్స్టిట్యూట్ కి రాబోతున్న పెద్దల్ని గురించి విన్నా( ఈ విషయమే నాకు రానున్న మంచి కాలానికి సంకేతాన్ని చూపించింది), ఇలా ఏదో అలా అలా అతికీ అతకనట్టు రోజుని గడిపేసా.
ఇవన్నిటికన్నా గుర్తుండిపోయే విష్యం ఇంకొకటి, అక్కడ దేవదాసు మాస్టారి నిజ స్వరూపాన్ని చూడటం. ఆయన పేరు దేవదాసు కాదు లెండి, పేరు వాడకూడదు అయినా పేరు వాడాలి గనుక, ఈ పాట్లు. మాతో అతి సౌమ్యంగా మాట్లాడే ఆయన ఈ రోజు గర్జించటం చూసాక అర్ధం అయ్యింది ఆయన అంత ఉన్నత స్థాయిలోకి ఎలా వెళ్ళారో అన్న విష్యం, ఏమిటా అంటే, "పని లో ఉన్నప్పుడు ఆయన ఇంకా దేనిని పట్టించుకోరు" (ఇక్కడ దేనిని అంటే.. మనుషులనే :P).
అద్భుతాలు, అమోఘాలు కాక పోయినా, ఇవే ఈనాటి నా అనుభవాలు. కొన్ని మధుర జ్ఞాపకాలు.
సెలవు.
Sunday, April 26, 2009
ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది, సిరివెన్నెల
అలో,
నేను ఈ పాట వింటున్నా,
" ఆది భిక్షువు వాడినేది కోరేది
ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది"
ఇది ఎక్కడో విన్నట్టు ఉంది అనుకునేరు, "సిరివెన్నెల" సినిమాలోది. ఏ మాటకీ ఆ మాటే చెప్పుకోవాలి, మన సీతారామ శాస్త్రి గారిని ఈ పాటని కూర్చినందుకు ఎన్ని సార్లు అభినందించినా తక్కువే!
బాగుంది కదా! తిట్టాలనుకుంటే ఎలా అన్నా తిట్టచు, తల్చుకోవాలనుకుంటే ఎలా అన్నా తల్చుకోవచ్చు! [:D]
ఎందుకో ఈ పాట వింటూ ఉంటే, నాకు ఈయన అడిగిన దానికి "శ్రీనాధ" కవి సార్వభౌములు వారు చెప్పిన ఈ పద్యం గుర్తుకు వచ్చింది,
" సిరిగలవానికి చెల్లును
తరుణులు పదియారువేల దగ పెండ్లాడన్
తిరిపమున కిద్ద రాండ్రా
పరమేశా! గంగ విడుము పార్వతి చాలున్ || "
అదేమిటయ్యా, ఆ పాట వింటూ ఉంటే ఈ పద్యం గుర్తుకు రావటం అని అనుకోవచ్చు, ఆ సంబంధం ఏమిటీ అంటే,
ఒకటి, సిరివెన్నెల వారు శివుణ్ణి ఏమి కోరేది ఏమి అడిగేది అని, పరమేశ్వరుడు ప్రపంచం లో చేసిన అన్యాయాలను (ఇంకా మంచి పదం దొరకటం లేదు, అందుకని ఇప్పటికి ఇదే!) ప్రశ్నిస్తూ ఉంటే, అక్కడ శ్రీనాథుల వారు ఒక భిక్ష గానికి ఇద్దరు పత్నులు దేనికి అని చమత్కరించారు.
రెండోది, 'ఏమి కోరేది ఏమి అడిగేది' అని ఒకరు బాధపడుతుంటే, 'పార్వతి చాలు గంగను విడు' అని సమాధానం ఇచ్చినట్టు లేదు!
సాహిత్య సాగరానికి, మనిషి ఆలోచనకి అంతం ఎక్కడ?
సెలవు!
నేను ఈ పాట వింటున్నా,
" ఆది భిక్షువు వాడినేది కోరేది
బూడిదిచ్చేవాడినేది అడిగేది
ఏది కోరేది, వాడినేది అడిగేది
ఏది కోరేది, వాడినేది అడిగేది...
తీపి రాగాల ఆ కోకిలమ్మకు నల్లరంగునలమినవాడినేది కోరేది
కరకు గర్జనల మేఘముల మేనికి మెరుపు హంగుకూర్చినవాడినేది అడిగేది
ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది
తేనెలొలికే పూలబాలలకు మూణ్ణాళ్ళ ఆయువిచ్చినవాడినేది కోరేది
బండరాళ్ళను చిరాయువుగ జీవించమని ఆనతిచ్చినవాడినేది అడిగేది
ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది
గిరిబాలతో తనకు కళ్యాణమొనరింప దరిజేరుమన్మధుని మసిచేసినాడు ... వాడినేది కోరేది
వరగర్వమున మూడు లోకాల పీడింప తలపోయుదనుజులను కరుణించినాడు... వాడినేది అడిగేది
ముఖప్రీతి కోరేటి ఉగ్గుశంకరుడు... వాడినేది కోరేది
ముక్కంటి ముక్కోపి... ముక్కంటి ముక్కోపి తిక్కశంకరుడు
ఆది భిక్షువు వాడినేది కోరేది
బూడిదిచ్చేవాడినేది అడిగేది
ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది"
ఇది ఎక్కడో విన్నట్టు ఉంది అనుకునేరు, "సిరివెన్నెల" సినిమాలోది. ఏ మాటకీ ఆ మాటే చెప్పుకోవాలి, మన సీతారామ శాస్త్రి గారిని ఈ పాటని కూర్చినందుకు ఎన్ని సార్లు అభినందించినా తక్కువే!
బాగుంది కదా! తిట్టాలనుకుంటే ఎలా అన్నా తిట్టచు, తల్చుకోవాలనుకుంటే ఎలా అన్నా తల్చుకోవచ్చు! [:D]
ఎందుకో ఈ పాట వింటూ ఉంటే, నాకు ఈయన అడిగిన దానికి "శ్రీనాధ" కవి సార్వభౌములు వారు చెప్పిన ఈ పద్యం గుర్తుకు వచ్చింది,
" సిరిగలవానికి చెల్లును
తరుణులు పదియారువేల దగ పెండ్లాడన్
తిరిపమున కిద్ద రాండ్రా
పరమేశా! గంగ విడుము పార్వతి చాలున్ || "
అదేమిటయ్యా, ఆ పాట వింటూ ఉంటే ఈ పద్యం గుర్తుకు రావటం అని అనుకోవచ్చు, ఆ సంబంధం ఏమిటీ అంటే,
ఒకటి, సిరివెన్నెల వారు శివుణ్ణి ఏమి కోరేది ఏమి అడిగేది అని, పరమేశ్వరుడు ప్రపంచం లో చేసిన అన్యాయాలను (ఇంకా మంచి పదం దొరకటం లేదు, అందుకని ఇప్పటికి ఇదే!) ప్రశ్నిస్తూ ఉంటే, అక్కడ శ్రీనాథుల వారు ఒక భిక్ష గానికి ఇద్దరు పత్నులు దేనికి అని చమత్కరించారు.
రెండోది, 'ఏమి కోరేది ఏమి అడిగేది' అని ఒకరు బాధపడుతుంటే, 'పార్వతి చాలు గంగను విడు' అని సమాధానం ఇచ్చినట్టు లేదు!
సాహిత్య సాగరానికి, మనిషి ఆలోచనకి అంతం ఎక్కడ?
సెలవు!
Thursday, April 16, 2009
personality development!
అలో..
personality development అని పెట్టా అని నేనేదో దాని గురించి lecture పీకుతా అని అనుకోవద్దు!
మొన్నీ మధ్య ఇదే subject తో ఓ మెయిల్ వచ్చింది.. స్పీకర్ స్వామి vivekananda ఆశ్రమం నించి వస్తారు అని తెలిసి, రెక్కలు కట్టుకుని వెళ్లి సెమినార్ హాల్ లో వాళా!
తీరా అక్కడ చెప్పింది ఏమీ పెద్దగా నాకు రుచించలేదు! సో, body-present mind-absent!! [:D]
ప్రేశ్నోత్తరాల సమయం లో మాత్రం కాస్త స్పృహ లోకి వచ్చా.. ఎందుకంటే ఆయన సమాధానాలు కాస్త quick-witted గా ఉన్నట్టు అనిపించి!
మొత్తానికి చివరి దాక ఉండి కాని బైటకు రాలేదు!
as usual, lab కి వెళ్ళా.. అక్కడ మా "తమ్ములుంగారు" ఉన్నారు.. జరిగిందంతా చెప్పేసా! ఆయన అప్పుడు వెంటనే ఓ చిరు మందహాసం ఇచ్చి, నేను మా చేల్లెలకి personality development classes తీసుకుంటా అని అన్నారు!
ముందు కాస్త అవక్కయినా, అక్కడ(సెమినార్ లో) ఎలాగూ విన లేదు కదా! ఇక్కడ విందాం అని (మా తమ్ములుంగారు మహ బాగా వివరిస్తారు లెండి), "క్లాసేసా, ఏమి తీసుకుంటారు" అని అడిగేసా!
ఆయన, చేతులు తన భుజాల మీద పెట్టుకుని, ఒక్కే ఒక వాక్యం అన్నారు..
"TAKE the responsibility on your shoulders.
And KNOW, you are the creator of your OWN DESTINY".
ఆహా ఎంత క్లుప్తం గా, విషయాన్నీ చెప్పారు అని అనిపించింది! మా తమ్ములుంగారు రియల్లీ rocks!
ఇది ఎక్కడో విన్నట్టు ఉంది అని ఆలోచించకండి, these are the words of Swami Vivekananda.
దీనిని వినంగానే నాకు ఇలా అనిపించింది,
when you know, you are the creator of your own destiny, నువ్వే నిన్ను సృష్టించుకున్న బ్రహ్మ వి ఐనావు,
when you take the responsibility on your shoulders, నువ్వు నిన్ను నడిపించుకునే విష్ణు వి ఐనావు,
this implies, you are also the destroyer, అంటే నువ్వే మహేశ్వరుడు ఐనావు,
అంటే, త్రిమూర్తులు నాలోనే ఉన్నారు!! అలా ఉన్ననాడు నేను సమతాళము(harmony) లో ఉన్నట్టు. well, what more can be ideal personality!
ఆహ్! ఏమి చెప్పారు స్వామీ! అందుకే మీరు ఎందరికో మార్గ దర్శకులు ఐయ్యారు!
ఇదే తరుణం లో నాకేదో సినిమా పాటలో ఓ పంక్తి గుర్తుకొస్తోంది..
"తోచినట్టు గా అందరి రాతలు బ్రహ్మే రాస్తారు, నచ్చినట్టుగా నీ తల రాతను నువ్వే మార్చాలి",
వీరెంత బాగా రాసారండి! ఇదంతా చూస్తుంటే, ఈ వాక్యం వాడకుండా ఉండలేకపోతున్నా!
"ఎవరు ఇచ్చారమ్మ ఇన్ని అక్షరాలు, అక్షరాల వెనుక ఎన్ని అర్ధాలు"
ముగింపు కోసం,
"ఎందరో మహానుభావులు అందరికీ శతకోటి వందనాలు".
సెలవు!
personality development అని పెట్టా అని నేనేదో దాని గురించి lecture పీకుతా అని అనుకోవద్దు!
మొన్నీ మధ్య ఇదే subject తో ఓ మెయిల్ వచ్చింది.. స్పీకర్ స్వామి vivekananda ఆశ్రమం నించి వస్తారు అని తెలిసి, రెక్కలు కట్టుకుని వెళ్లి సెమినార్ హాల్ లో వాళా!
తీరా అక్కడ చెప్పింది ఏమీ పెద్దగా నాకు రుచించలేదు! సో, body-present mind-absent!! [:D]
ప్రేశ్నోత్తరాల సమయం లో మాత్రం కాస్త స్పృహ లోకి వచ్చా.. ఎందుకంటే ఆయన సమాధానాలు కాస్త quick-witted గా ఉన్నట్టు అనిపించి!
మొత్తానికి చివరి దాక ఉండి కాని బైటకు రాలేదు!
as usual, lab కి వెళ్ళా.. అక్కడ మా "తమ్ములుంగారు" ఉన్నారు.. జరిగిందంతా చెప్పేసా! ఆయన అప్పుడు వెంటనే ఓ చిరు మందహాసం ఇచ్చి, నేను మా చేల్లెలకి personality development classes తీసుకుంటా అని అన్నారు!
ముందు కాస్త అవక్కయినా, అక్కడ(సెమినార్ లో) ఎలాగూ విన లేదు కదా! ఇక్కడ విందాం అని (మా తమ్ములుంగారు మహ బాగా వివరిస్తారు లెండి), "క్లాసేసా, ఏమి తీసుకుంటారు" అని అడిగేసా!
ఆయన, చేతులు తన భుజాల మీద పెట్టుకుని, ఒక్కే ఒక వాక్యం అన్నారు..
"TAKE the responsibility on your shoulders.
And KNOW, you are the creator of your OWN DESTINY".
ఆహా ఎంత క్లుప్తం గా, విషయాన్నీ చెప్పారు అని అనిపించింది! మా తమ్ములుంగారు రియల్లీ rocks!
ఇది ఎక్కడో విన్నట్టు ఉంది అని ఆలోచించకండి, these are the words of Swami Vivekananda.
దీనిని వినంగానే నాకు ఇలా అనిపించింది,
when you know, you are the creator of your own destiny, నువ్వే నిన్ను సృష్టించుకున్న బ్రహ్మ వి ఐనావు,
when you take the responsibility on your shoulders, నువ్వు నిన్ను నడిపించుకునే విష్ణు వి ఐనావు,
this implies, you are also the destroyer, అంటే నువ్వే మహేశ్వరుడు ఐనావు,
అంటే, త్రిమూర్తులు నాలోనే ఉన్నారు!! అలా ఉన్ననాడు నేను సమతాళము(harmony) లో ఉన్నట్టు. well, what more can be ideal personality!
ఆహ్! ఏమి చెప్పారు స్వామీ! అందుకే మీరు ఎందరికో మార్గ దర్శకులు ఐయ్యారు!
ఇదే తరుణం లో నాకేదో సినిమా పాటలో ఓ పంక్తి గుర్తుకొస్తోంది..
"తోచినట్టు గా అందరి రాతలు బ్రహ్మే రాస్తారు, నచ్చినట్టుగా నీ తల రాతను నువ్వే మార్చాలి",
వీరెంత బాగా రాసారండి! ఇదంతా చూస్తుంటే, ఈ వాక్యం వాడకుండా ఉండలేకపోతున్నా!
"ఎవరు ఇచ్చారమ్మ ఇన్ని అక్షరాలు, అక్షరాల వెనుక ఎన్ని అర్ధాలు"
ముగింపు కోసం,
"ఎందరో మహానుభావులు అందరికీ శతకోటి వందనాలు".
సెలవు!
Wednesday, April 15, 2009
నవ్వు
అలో..
"ఆడుతు పాడుతు పని చేస్తుంటే అలుపు సొలుపెం ఉన్నది!!" ఇది ఒక్కప్పటి శ్రామికుడి work principle. మరి ఈ కాలంలో ఈ సిద్ధాంతం పని చేస్తుందా?
అబ్బే! no way.. we dont have so much time ya! అని వా పోతారు చాలా మంది ఉద్యోగస్తులు. పాపం!! వాళ్ళు మాత్రం ఎం చేస్తారు లెండి.. పోదున్నే లేవాలి, రెడీ లు అవ్వాలి, ఎక్కడెక్కడో ఉన్న ఆఫీసులకి పోవాలి, పనులు చేసుకోవాలి, మళ్లీ సాయంత్రాలు ఇళ్ళకి రావటం, తిని పడుకోవడానికే వాళ్ళకి ఉన్న సమయం సరి పోవటం లేదు. ఈ మధ్యలో ఇలా ఆటలు పాటలు అంటే .. కష్టమే కదా మరి!
ఇందులో మిగిలిన ఉద్యోగస్తుల సంగతి ఎలా ఉన్నా, software ఉద్యోగస్తుల పరిస్ధితి మాత్రం మరీ అన్యాయంగా ఉంటుంది (వాళ్ళేమన్నా గోడకుర్చీ వెయ్యటానికే పుట్టారా?). అస్తమానం కంప్యూటర్లకి కళ్లు, చేతులు అప్పచెప్పి, కుర్చీ లో నించి కదలకుండా బ్రతుకు సాగించుకుంటారు. (కొంత మంది సాఫ్టువేరు వారు, ఇందుకు గర్వంగా ఫీల్ అవ్వచ్చు, వెల్, నో హార్డ్ ఫీలింగ్స్!) .
ఇలా ఎప్పుడు పని పని పని చేసి, వీళ్ళకి పాపం frustrations, కోపాలు, చిరాకులు, ఇలా దారిన పోయే ప్రతీ దరిద్రాన్ని నెత్తిన రుద్దుకుంటారు! మరి ఏమిటబ్బా వీరి సమస్యకి పరిష్కారం?
ఆ పరిష్కారమే "హాస్యం /నవ్వు/laughter". నిజామా అని టక్ మని doubt రావాలి కదా! నాకు "అవును" అని గట్టిగా అనిపిస్తోంది! (అంటే 'ఆట' లో వచ్చే ఆరోగ్యాన్ని ఇవ్వకపోవచ్చు కాని, ఈ చిరాకుల్లో వచ్చే, పైత్య ప్రేలాపాలు మాత్రం కచ్చితంగా తగ్గుతాయి!)
"నవ్వటం ఒక భోగం, నవ్వించటం ఒక యోగం, నవ్వలేకపోవటం ఒక రోగం" అని జంధ్యాల గారు, ఎప్పుడో అన్నారు.
ఎంత పని వొత్తిడి లో ఉన్నా, ఒక అరగంట ఆలా ఫ్రెండ్స్ తో కూర్చొని నవ్వుకోండి.. తేడా మీకే తెలుస్తుంది!! btb, ఈ మధ్య "laughing therapy" లు కూడా ఫేమస్ ఐ పోతున్నై కదా!
"laughing" is a true stress reliever!
మీరవునన్నా కాదన్నా నేను మాత్రం దీనిని నమ్ముతా!
ఇంతా ఉపోద్గాతం ఇచ్చింది, మన తెలుగు సినిమా లో కామెడీ గురించి చెబుదామని! ఏదేదో చెబుతూ అసలు విషయాన్నే మర్చి పోయా! its ok!
సశేషం!
సెలవు!
"ఆడుతు పాడుతు పని చేస్తుంటే అలుపు సొలుపెం ఉన్నది!!" ఇది ఒక్కప్పటి శ్రామికుడి work principle. మరి ఈ కాలంలో ఈ సిద్ధాంతం పని చేస్తుందా?
అబ్బే! no way.. we dont have so much time ya! అని వా పోతారు చాలా మంది ఉద్యోగస్తులు. పాపం!! వాళ్ళు మాత్రం ఎం చేస్తారు లెండి.. పోదున్నే లేవాలి, రెడీ లు అవ్వాలి, ఎక్కడెక్కడో ఉన్న ఆఫీసులకి పోవాలి, పనులు చేసుకోవాలి, మళ్లీ సాయంత్రాలు ఇళ్ళకి రావటం, తిని పడుకోవడానికే వాళ్ళకి ఉన్న సమయం సరి పోవటం లేదు. ఈ మధ్యలో ఇలా ఆటలు పాటలు అంటే .. కష్టమే కదా మరి!
ఇందులో మిగిలిన ఉద్యోగస్తుల సంగతి ఎలా ఉన్నా, software ఉద్యోగస్తుల పరిస్ధితి మాత్రం మరీ అన్యాయంగా ఉంటుంది (వాళ్ళేమన్నా గోడకుర్చీ వెయ్యటానికే పుట్టారా?). అస్తమానం కంప్యూటర్లకి కళ్లు, చేతులు అప్పచెప్పి, కుర్చీ లో నించి కదలకుండా బ్రతుకు సాగించుకుంటారు. (కొంత మంది సాఫ్టువేరు వారు, ఇందుకు గర్వంగా ఫీల్ అవ్వచ్చు, వెల్, నో హార్డ్ ఫీలింగ్స్!) .
ఇలా ఎప్పుడు పని పని పని చేసి, వీళ్ళకి పాపం frustrations, కోపాలు, చిరాకులు, ఇలా దారిన పోయే ప్రతీ దరిద్రాన్ని నెత్తిన రుద్దుకుంటారు! మరి ఏమిటబ్బా వీరి సమస్యకి పరిష్కారం?
ఆ పరిష్కారమే "హాస్యం /నవ్వు/laughter". నిజామా అని టక్ మని doubt రావాలి కదా! నాకు "అవును" అని గట్టిగా అనిపిస్తోంది! (అంటే 'ఆట' లో వచ్చే ఆరోగ్యాన్ని ఇవ్వకపోవచ్చు కాని, ఈ చిరాకుల్లో వచ్చే, పైత్య ప్రేలాపాలు మాత్రం కచ్చితంగా తగ్గుతాయి!)
"నవ్వటం ఒక భోగం, నవ్వించటం ఒక యోగం, నవ్వలేకపోవటం ఒక రోగం" అని జంధ్యాల గారు, ఎప్పుడో అన్నారు.
ఎంత పని వొత్తిడి లో ఉన్నా, ఒక అరగంట ఆలా ఫ్రెండ్స్ తో కూర్చొని నవ్వుకోండి.. తేడా మీకే తెలుస్తుంది!! btb, ఈ మధ్య "laughing therapy" లు కూడా ఫేమస్ ఐ పోతున్నై కదా!
"laughing" is a true stress reliever!
మీరవునన్నా కాదన్నా నేను మాత్రం దీనిని నమ్ముతా!
ఇంతా ఉపోద్గాతం ఇచ్చింది, మన తెలుగు సినిమా లో కామెడీ గురించి చెబుదామని! ఏదేదో చెబుతూ అసలు విషయాన్నే మర్చి పోయా! its ok!
సశేషం!
సెలవు!
దేవదాస్
అలో..
అప్పుడే రెండో పోస్టు కు శ్రీకారం చుట్టా!
నాలో ఉన్న "love element" టక్ మని (dracula సినిమాలో వాడి చేయిలా) మేలుకుని "దేవదాస్" పాటలు వైపు అలా పరుగు తీసాయి!
ఐ నా ఏ మంచి ప్రేమ గీతాలో వినాలి కాని దేవదాసు ఏమిటా అని నాకే అనుమానం వచ్చింది! ఆలోచిస్తే అర్ధం అయ్యింది కదా.. ఈ ప్రేమ గీతాలలో ప్రియురాలు ప్రియుణ్ణి తలుచుకుని మురిసి పోవటమో, లేదా ప్రియుడు ప్రియురాలిని వర్ణించి "వాగ్దానాలు" చెయ్యటమో తప్ప, ఏమి పెద్ద interesting గా రాయరు మన రైటర్స్ అని!!
అదే ఓ విఫలించిన జీవితాన్ని(I meant love failures!) గురించి రాయమనూ, జీవిత సారాంశాన్ని crystal-clear గా చూపిస్తారు!
Failures are stepping stones to success అని ఎవరన్నారో ఎందుకన్నారో కాని, ఈ love failures మీద రాసిన ప్రతీ పాట ఓ సూపర్ success అనే అనుకోవాలి!!
btb, నా పోస్టు టైటిల్ "devadas" కదా.. దాని వెనుక నా thought-process ఇది!
"Devadas"--- Sarat Chandra Chattopadhyay-- ఎప్పుడో 1917 లో పబ్లిష్ చేసిన పుస్తకం, ఈ విషయం నాకు ఈ మధ్యే తెలిసింది లెండి! కాని "దేవదాస్" అనంగానే ముందు గుర్తుకొచ్చేది మాత్రం సినిమా నే!!! ఎన్ని సార్లు తీసారో కదా..
నాకు మరీ గుర్తుకొచ్చేవి, మన తెలుగు ANR దేవదాసు, ఆహ! ఏమి పాటలు అండి !! (సినిమా లో ప్రతీ ఒక్కరి అభినయం కూడా వర్ణనాతీతం లెండి!)
అందులో ఓ ఆణిముత్యం లాంటిది ఈ పాట ...
"జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ
వేదాలలో సారమింతేనయా
జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ
వేదాలలో సారమింతేనయా ఈ వింతేనయా ||జగమె||
కలిమి లేములు కష్ట సుఖాలు
కలిమి లేములు కష్ట సుఖాలు
కావడిలో కుండలనీ భయమేలోయి
కావడిలో కుండలనీ భయమేలోయి
కావడికోయ్యేనోయ్ కుండలు మన్నేనోయ్
కనుగొంటే సత్యమింతేనోయి ఈ వింతేనోయి
కావడికోయ్యేనోయ్ కుండలు మన్నేనోయ్
కనుగొంటే సత్యమింతేనోయి ఈ వింతేనోయి ||జగమె||
ఆశా మోహముల దరిరానికోయి
ఆశా మోహముల దరిరానికోయి
అన్యులకే నీ సుఖము అంకితమ్మోయి
అన్యులకే నీ సుఖము అంకితమ్మోయి
బాధే సౌక్యమనే భావన రానివోయ్
ఆ యెరుకే నిశ్చలానందమోయి బ్రహ్మానందమోయ్
బాధే సౌక్యమనే భావన రానివోయ్
ఆ యెరుకే నిశ్చలానందమోయి బ్రహ్మానందమోయ్ ||జగమె|| "
ఇదే తరుణంలో ఈ పాట రాసిన వారిని ఒక్క సారి స్మరించు కోవాలి కదా!
వ్రాసిన వారు-- sri సముద్రాల. పాటని కంపోస్ చేసే సమయానికి పాపం మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ CR Subbaraman కన్ను మూసారట!!! ఆయన శిష్యులు Viswanathan-Ramamurthy దీనిని కంపోస్ చేసారట! (రెఫ్)
ఎంత బాగా రాసారో కదా!
భగవంతుడు సృష్టించిన కుండలు ఈ మానవ జీవితాలు, ఐ నా వీటికి బాధ, సౌఖ్యం, ప్రేమ, ఆశ, మొహం ఇలా ఎన్నెన్నో బంధనాలు, ఇదంతా "మాయ" కాక ఇంకేమిటి!
అందుకే "జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ" is very well-said!
సశేషం!
ఇప్పటికి.. సెలవు!
అప్పుడే రెండో పోస్టు కు శ్రీకారం చుట్టా!
నాలో ఉన్న "love element" టక్ మని (dracula సినిమాలో వాడి చేయిలా) మేలుకుని "దేవదాస్" పాటలు వైపు అలా పరుగు తీసాయి!
ఐ నా ఏ మంచి ప్రేమ గీతాలో వినాలి కాని దేవదాసు ఏమిటా అని నాకే అనుమానం వచ్చింది! ఆలోచిస్తే అర్ధం అయ్యింది కదా.. ఈ ప్రేమ గీతాలలో ప్రియురాలు ప్రియుణ్ణి తలుచుకుని మురిసి పోవటమో, లేదా ప్రియుడు ప్రియురాలిని వర్ణించి "వాగ్దానాలు" చెయ్యటమో తప్ప, ఏమి పెద్ద interesting గా రాయరు మన రైటర్స్ అని!!
అదే ఓ విఫలించిన జీవితాన్ని(I meant love failures!) గురించి రాయమనూ, జీవిత సారాంశాన్ని crystal-clear గా చూపిస్తారు!
Failures are stepping stones to success అని ఎవరన్నారో ఎందుకన్నారో కాని, ఈ love failures మీద రాసిన ప్రతీ పాట ఓ సూపర్ success అనే అనుకోవాలి!!
btb, నా పోస్టు టైటిల్ "devadas" కదా.. దాని వెనుక నా thought-process ఇది!
"Devadas"--- Sarat Chandra Chattopadhyay-- ఎప్పుడో 1917 లో పబ్లిష్ చేసిన పుస్తకం, ఈ విషయం నాకు ఈ మధ్యే తెలిసింది లెండి! కాని "దేవదాస్" అనంగానే ముందు గుర్తుకొచ్చేది మాత్రం సినిమా నే!!! ఎన్ని సార్లు తీసారో కదా..
నాకు మరీ గుర్తుకొచ్చేవి, మన తెలుగు ANR దేవదాసు, ఆహ! ఏమి పాటలు అండి !! (సినిమా లో ప్రతీ ఒక్కరి అభినయం కూడా వర్ణనాతీతం లెండి!)
అందులో ఓ ఆణిముత్యం లాంటిది ఈ పాట ...
"జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ
వేదాలలో సారమింతేనయా
జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ
వేదాలలో సారమింతేనయా ఈ వింతేనయా ||జగమె||
కలిమి లేములు కష్ట సుఖాలు
కలిమి లేములు కష్ట సుఖాలు
కావడిలో కుండలనీ భయమేలోయి
కావడిలో కుండలనీ భయమేలోయి
కావడికోయ్యేనోయ్ కుండలు మన్నేనోయ్
కనుగొంటే సత్యమింతేనోయి ఈ వింతేనోయి
కావడికోయ్యేనోయ్ కుండలు మన్నేనోయ్
కనుగొంటే సత్యమింతేనోయి ఈ వింతేనోయి ||జగమె||
ఆశా మోహముల దరిరానికోయి
ఆశా మోహముల దరిరానికోయి
అన్యులకే నీ సుఖము అంకితమ్మోయి
అన్యులకే నీ సుఖము అంకితమ్మోయి
బాధే సౌక్యమనే భావన రానివోయ్
ఆ యెరుకే నిశ్చలానందమోయి బ్రహ్మానందమోయ్
బాధే సౌక్యమనే భావన రానివోయ్
ఆ యెరుకే నిశ్చలానందమోయి బ్రహ్మానందమోయ్ ||జగమె|| "
ఇదే తరుణంలో ఈ పాట రాసిన వారిని ఒక్క సారి స్మరించు కోవాలి కదా!
వ్రాసిన వారు-- sri సముద్రాల. పాటని కంపోస్ చేసే సమయానికి పాపం మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ CR Subbaraman కన్ను మూసారట!!! ఆయన శిష్యులు Viswanathan-Ramamurthy దీనిని కంపోస్ చేసారట! (రెఫ్)
ఎంత బాగా రాసారో కదా!
భగవంతుడు సృష్టించిన కుండలు ఈ మానవ జీవితాలు, ఐ నా వీటికి బాధ, సౌఖ్యం, ప్రేమ, ఆశ, మొహం ఇలా ఎన్నెన్నో బంధనాలు, ఇదంతా "మాయ" కాక ఇంకేమిటి!
అందుకే "జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ" is very well-said!
సశేషం!
ఇప్పటికి.. సెలవు!
Tuesday, April 14, 2009
నా తొలి పోస్ట్
అలో అలో అలో ,
హమయ్య నేను బ్లాగింగు స్టార్ట్ చేసేసానోచ్చ్!!!
మా మాష్టారు ఓ సారి నాతో అన్నారు కదా ప్రతీ విషయానికి 'ఎందుకు', 'ఏమిటి', 'ఎలా' చెప్పు అని, అందుకే నా తొలి పోస్ట్ దానికే అంకితం చేస్తున్నా!!!
నా ఫ్రెండ్ "అంపసయ" (ఆమె పేరు 'అసూర్యంపస్య' కాని నాకు మాత్రం అంపసయ నే :P ) నేను ఏది అడిగినా, నా బ్లాగ్ చూడు, ఇంకా నన్ను ఈ మాట అనాలనిపిస్తే అను, అని అంటూ ఉంటుంది. ఇలా ఆమె కొంత కాలంగా చెబుతూ ఉన్నా, ఈ రోజే తట్టింది.. నేను నా ఘోషని ఇలా విన్నవించుకో వచ్చు కదా అని! అందుకే "తోట రాముడు" లా "decide" చేసిన! నేను బ్లాగింగు చేస్తా అని! (:D)
"ఇదే నా మొదటి ప్రేమ లేఖ, రాసాను నీకు చెప్పలేక" అన్నంత feel తో నే మొదలు పెట్టా కాని, బండి ముందుకు సాగటం లేదు!
neways, "కుడి ఎడమైతే పొరపాటు లేదో" అన్నారు పెద్దలు, so, నో వర్రీస్!
and "ఇది అంతం కాదు ఆరంభం మాత్రమే" (:P)
ఇప్పటికి
సెలవు మరి.
హమయ్య నేను బ్లాగింగు స్టార్ట్ చేసేసానోచ్చ్!!!
మా మాష్టారు ఓ సారి నాతో అన్నారు కదా ప్రతీ విషయానికి 'ఎందుకు', 'ఏమిటి', 'ఎలా' చెప్పు అని, అందుకే నా తొలి పోస్ట్ దానికే అంకితం చేస్తున్నా!!!
నా ఫ్రెండ్ "అంపసయ" (ఆమె పేరు 'అసూర్యంపస్య' కాని నాకు మాత్రం అంపసయ నే :P ) నేను ఏది అడిగినా, నా బ్లాగ్ చూడు, ఇంకా నన్ను ఈ మాట అనాలనిపిస్తే అను, అని అంటూ ఉంటుంది. ఇలా ఆమె కొంత కాలంగా చెబుతూ ఉన్నా, ఈ రోజే తట్టింది.. నేను నా ఘోషని ఇలా విన్నవించుకో వచ్చు కదా అని! అందుకే "తోట రాముడు" లా "decide" చేసిన! నేను బ్లాగింగు చేస్తా అని! (:D)
"ఇదే నా మొదటి ప్రేమ లేఖ, రాసాను నీకు చెప్పలేక" అన్నంత feel తో నే మొదలు పెట్టా కాని, బండి ముందుకు సాగటం లేదు!
neways, "కుడి ఎడమైతే పొరపాటు లేదో" అన్నారు పెద్దలు, so, నో వర్రీస్!
and "ఇది అంతం కాదు ఆరంభం మాత్రమే" (:P)
ఇప్పటికి
సెలవు మరి.
Subscribe to:
Posts (Atom)