ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది, సిరివెన్నెల

అలో,

నేను ఈ పాట వింటున్నా,

" ఆది భిక్షువు వాడినేది కోరేది

బూడిదిచ్చేవాడినేది అడిగేది

ఏది కోరేది, వాడినేది అడిగేది

ఏది కోరేది, వాడినేది అడిగేది...

తీపి రాగాల ఆ కోకిలమ్మకు నల్లరంగునలమినవాడినేది కోరేది

కరకు గర్జనల మేఘముల మేనికి మెరుపు హంగుకూర్చినవాడినేది అడిగేది

ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది

తేనెలొలికే పూలబాలలకు మూణ్ణాళ్ళ ఆయువిచ్చినవాడినేది కోరేది

బండరాళ్ళను చిరాయువుగ జీవించమని ఆనతిచ్చినవాడినేది అడిగేది

ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది

గిరిబాలతో తనకు కళ్యాణమొనరింప దరిజేరుమన్మధుని మసిచేసినాడు ... వాడినేది కోరేది

వరగర్వమున మూడు లోకాల పీడింప తలపోయుదనుజులను కరుణించినాడు... వాడినేది అడిగేది

ముఖప్రీతి కోరేటి ఉగ్గుశంకరుడు... వాడినేది కోరేది

ముక్కంటి ముక్కోపి... ముక్కంటి ముక్కోపి తిక్కశంకరుడు

ఆది భిక్షువు వాడినేది కోరేది

బూడిదిచ్చేవాడినేది అడిగేది

ఏది కోరేది వాడినేది అడిగేది"

ఇది ఎక్కడో విన్నట్టు ఉంది అనుకునేరు, "సిరివెన్నెల" సినిమాలోది. ఏ మాటకీ ఆ మాటే చెప్పుకోవాలి, మన సీతారామ శాస్త్రి గారిని ఈ పాటని కూర్చినందుకు ఎన్ని సార్లు అభినందించినా తక్కువే!

బాగుంది కదా! తిట్టాలనుకుంటే ఎలా అన్నా తిట్టచు, తల్చుకోవాలనుకుంటే ఎలా అన్నా తల్చుకోవచ్చు! [:D]

ఎందుకో ఈ పాట వింటూ ఉంటే, నాకు ఈయన అడిగిన దానికి "శ్రీనాధ" కవి సార్వభౌములు వారు చెప్పిన ఈ పద్యం గుర్తుకు వచ్చింది,

" సిరిగలవానికి చెల్లును
తరుణులు పదియారువేల దగ పెండ్లాడన్
తిరిపమున కిద్ద రాండ్రా
పరమేశా! గంగ విడుము పార్వతి చాలున్ || "

అదేమిటయ్యా, ఆ పాట వింటూ ఉంటే ఈ పద్యం గుర్తుకు రావటం అని అనుకోవచ్చు, ఆ సంబంధం ఏమిటీ అంటే,

ఒకటి, సిరివెన్నెల వారు శివుణ్ణి ఏమి కోరేది ఏమి అడిగేది అని, పరమేశ్వరుడు ప్రపంచం లో చేసిన అన్యాయాలను (ఇంకా మంచి పదం దొరకటం లేదు, అందుకని ఇప్పటికి ఇదే!) ప్రశ్నిస్తూ ఉంటే, అక్కడ శ్రీనాథుల వారు ఒక భిక్ష గానికి ఇద్దరు పత్నులు దేనికి అని చమత్కరించారు.

రెండోది, 'ఏమి కోరేది ఏమి అడిగేది' అని ఒకరు బాధపడుతుంటే, 'పార్వతి చాలు గంగను విడు' అని సమాధానం ఇచ్చినట్టు లేదు!

సాహిత్య సాగరానికి, మనిషి ఆలోచనకి అంతం ఎక్కడ?

సెలవు!

personality development!

అలో..

personality development అని పెట్టా అని నేనేదో దాని గురించి lecture పీకుతా అని అనుకోవద్దు!

మొన్నీ మధ్య ఇదే subject తో ఓ మెయిల్ వచ్చింది.. స్పీకర్ స్వామి vivekananda ఆశ్రమం నించి వస్తారు అని తెలిసి, రెక్కలు కట్టుకుని వెళ్లి సెమినార్ హాల్ లో వాళా!

తీరా అక్కడ చెప్పింది ఏమీ పెద్దగా నాకు రుచించలేదు! సో, body-present mind-absent!! [:D]

ప్రేశ్నోత్తరాల సమయం లో మాత్రం కాస్త స్పృహ లోకి వచ్చా.. ఎందుకంటే ఆయన సమాధానాలు కాస్త quick-witted గా ఉన్నట్టు అనిపించి!

మొత్తానికి చివరి దాక ఉండి కాని బైటకు రాలేదు!

as usual, lab కి వెళ్ళా.. అక్కడ మా "తమ్ములుంగారు" ఉన్నారు.. జరిగిందంతా చెప్పేసా! ఆయన అప్పుడు వెంటనే ఓ చిరు మందహాసం ఇచ్చి, నేను మా చేల్లెలకి personality development classes తీసుకుంటా అని అన్నారు!

ముందు కాస్త అవక్కయినా, అక్కడ(సెమినార్ లో) ఎలాగూ విన లేదు కదా! ఇక్కడ విందాం అని (మా తమ్ములుంగారు మహ బాగా వివరిస్తారు లెండి), "క్లాసేసా, ఏమి తీసుకుంటారు" అని అడిగేసా!

ఆయన, చేతులు తన భుజాల మీద పెట్టుకుని, ఒక్కే ఒక వాక్యం అన్నారు..

"TAKE the responsibility on your shoulders.

And KNOW, you are the creator of your OWN DESTINY".

ఆహా ఎంత క్లుప్తం గా, విషయాన్నీ చెప్పారు అని అనిపించింది! మా తమ్ములుంగారు రియల్లీ rocks!

ఇది ఎక్కడో విన్నట్టు ఉంది అని ఆలోచించకండి, these are the words of Swami Vivekananda.

దీనిని వినంగానే నాకు ఇలా అనిపించింది,

when you know, you are the creator of your own destiny, నువ్వే నిన్ను సృష్టించుకున్న బ్రహ్మ వి ఐనావు,

when you take the responsibility on your shoulders, నువ్వు నిన్ను నడిపించుకునే విష్ణు వి ఐనావు,

this implies, you are also the destroyer, అంటే నువ్వే మహేశ్వరుడు ఐనావు,

అంటే, త్రిమూర్తులు నాలోనే ఉన్నారు!! అలా ఉన్ననాడు నేను సమతాళము(harmony) లో ఉన్నట్టు. well, what more can be ideal personality!

ఆహ్! ఏమి చెప్పారు స్వామీ! అందుకే మీరు ఎందరికో మార్గ దర్శకులు ఐయ్యారు!

ఇదే తరుణం లో నాకేదో సినిమా పాటలో ఓ పంక్తి గుర్తుకొస్తోంది..

"తోచినట్టు గా అందరి రాతలు బ్రహ్మే రాస్తారు, నచ్చినట్టుగా నీ తల రాతను నువ్వే మార్చాలి",

వీరెంత బాగా రాసారండి! ఇదంతా చూస్తుంటే, ఈ వాక్యం వాడకుండా ఉండలేకపోతున్నా!

"ఎవరు ఇచ్చారమ్మ ఇన్ని అక్షరాలు, అక్షరాల వెనుక ఎన్ని అర్ధాలు"

ముగింపు కోసం,

"ఎందరో మహానుభావులు అందరికీ శతకోటి వందనాలు".

సెలవు!

నవ్వు

అలో..

"ఆడుతు పాడుతు పని చేస్తుంటే అలుపు సొలుపెం ఉన్నది!!" ఇది ఒక్కప్పటి శ్రామికుడి work principle. మరి ఈ కాలంలో ఈ సిద్ధాంతం పని చేస్తుందా?

అబ్బే! no way.. we dont have so much time ya! అని వా పోతారు చాలా మంది ఉద్యోగస్తులు. పాపం!! వాళ్ళు మాత్రం ఎం చేస్తారు లెండి.. పోదున్నే లేవాలి, రెడీ లు అవ్వాలి, ఎక్కడెక్కడో ఉన్న ఆఫీసులకి పోవాలి, పనులు చేసుకోవాలి, మళ్లీ సాయంత్రాలు ఇళ్ళకి రావటం, తిని పడుకోవడానికే వాళ్ళకి ఉన్న సమయం సరి పోవటం లేదు. ఈ మధ్యలో ఇలా ఆటలు పాటలు అంటే .. కష్టమే కదా మరి!

ఇందులో మిగిలిన ఉద్యోగస్తుల సంగతి ఎలా ఉన్నా, software ఉద్యోగస్తుల పరిస్ధితి మాత్రం మరీ అన్యాయంగా ఉంటుంది (వాళ్ళేమన్నా గోడకుర్చీ వెయ్యటానికే పుట్టారా?). అస్తమానం కంప్యూటర్లకి కళ్లు, చేతులు అప్పచెప్పి, కుర్చీ లో నించి కదలకుండా బ్రతుకు సాగించుకుంటారు. (కొంత మంది సాఫ్టువేరు వారు, ఇందుకు గర్వంగా ఫీల్ అవ్వచ్చు, వెల్, నో హార్డ్ ఫీలింగ్స్!) .

ఇలా ఎప్పుడు పని పని పని చేసి, వీళ్ళకి పాపం frustrations, కోపాలు, చిరాకులు, ఇలా దారిన పోయే ప్రతీ దరిద్రాన్ని నెత్తిన రుద్దుకుంటారు! మరి ఏమిటబ్బా వీరి సమస్యకి పరిష్కారం?

ఆ పరిష్కారమే "హాస్యం /నవ్వు/laughter". నిజామా అని టక్ మని doubt రావాలి కదా! నాకు "అవును" అని గట్టిగా అనిపిస్తోంది! (అంటే 'ఆట' లో వచ్చే ఆరోగ్యాన్ని ఇవ్వకపోవచ్చు కాని, ఈ చిరాకుల్లో వచ్చే, పైత్య ప్రేలాపాలు మాత్రం కచ్చితంగా తగ్గుతాయి!)

"నవ్వటం ఒక భోగం, నవ్వించటం ఒక యోగం, నవ్వలేకపోవటం ఒక రోగం" అని జంధ్యాల గారు, ఎప్పుడో అన్నారు.

ఎంత పని వొత్తిడి లో ఉన్నా, ఒక అరగంట ఆలా ఫ్రెండ్స్ తో కూర్చొని నవ్వుకోండి.. తేడా మీకే తెలుస్తుంది!! btb, ఈ మధ్య "laughing therapy" లు కూడా ఫేమస్ ఐ పోతున్నై కదా!

"laughing" is a true stress reliever!

మీరవునన్నా కాదన్నా నేను మాత్రం దీనిని నమ్ముతా!

ఇంతా ఉపోద్గాతం ఇచ్చింది, మన తెలుగు సినిమా లో కామెడీ గురించి చెబుదామని! ఏదేదో చెబుతూ అసలు విషయాన్నే మర్చి పోయా! its ok!

సశేషం!

సెలవు!

దేవదాస్

అలో..

అప్పుడే రెండో పోస్టు కు శ్రీకారం చుట్టా!

నాలో ఉన్న "love element" టక్ మని (dracula సినిమాలో వాడి చేయిలా) మేలుకుని "దేవదాస్" పాటలు వైపు అలా పరుగు తీసాయి!

ఐ నా ఏ మంచి ప్రేమ గీతాలో వినాలి కాని దేవదాసు ఏమిటా అని నాకే అనుమానం వచ్చింది! ఆలోచిస్తే అర్ధం అయ్యింది కదా.. ఈ ప్రేమ గీతాలలో ప్రియురాలు ప్రియుణ్ణి తలుచుకుని మురిసి పోవటమో, లేదా ప్రియుడు ప్రియురాలిని వర్ణించి "వాగ్దానాలు" చెయ్యటమో తప్ప, ఏమి పెద్ద interesting గా రాయరు మన రైటర్స్ అని!!

అదే ఓ విఫలించిన జీవితాన్ని(I meant love failures!) గురించి రాయమనూ, జీవిత సారాంశాన్ని crystal-clear గా చూపిస్తారు!

Failures are stepping stones to success అని ఎవరన్నారో ఎందుకన్నారో కాని, ఈ love failures మీద రాసిన ప్రతీ పాట ఓ సూపర్ success అనే అనుకోవాలి!!

btb, నా పోస్టు టైటిల్ "devadas" కదా.. దాని వెనుక నా thought-process ఇది!

"Devadas"--- Sarat Chandra Chattopadhyay-- ఎప్పుడో 1917 లో పబ్లిష్ చేసిన పుస్తకం, ఈ విషయం నాకు ఈ మధ్యే తెలిసింది లెండి! కాని "దేవదాస్" అనంగానే ముందు గుర్తుకొచ్చేది మాత్రం సినిమా నే!!! ఎన్ని సార్లు తీసారో కదా..

నాకు మరీ గుర్తుకొచ్చేవి, మన తెలుగు ANR దేవదాసు, ఆహ! ఏమి పాటలు అండి !! (సినిమా లో ప్రతీ ఒక్కరి అభినయం కూడా వర్ణనాతీతం లెండి!)

అందులో ఓ ఆణిముత్యం లాంటిది ఈ పాట ...

"జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ
వేదాలలో సారమింతేనయా
జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ
వేదాలలో సారమింతేనయా ఈ వింతేనయా ||జగమె||

కలిమి లేములు కష్ట సుఖాలు
కలిమి లేములు కష్ట సుఖాలు
కావడిలో కుండలనీ భయమేలోయి
కావడిలో కుండలనీ భయమేలోయి
కావడికోయ్యేనోయ్ కుండలు మన్నేనోయ్
కనుగొంటే సత్యమింతేనోయి ఈ వింతేనోయి
కావడికోయ్యేనోయ్ కుండలు మన్నేనోయ్
కనుగొంటే సత్యమింతేనోయి ఈ వింతేనోయి ||జగమె||

ఆశా మోహముల దరిరానికోయి
ఆశా మోహముల దరిరానికోయి
అన్యులకే నీ సుఖము అంకితమ్మోయి
అన్యులకే నీ సుఖము అంకితమ్మోయి
బాధే సౌక్యమనే భావన రానివోయ్
ఆ యెరుకే నిశ్చలానందమోయి బ్రహ్మానందమోయ్
బాధే సౌక్యమనే భావన రానివోయ్
ఆ యెరుకే నిశ్చలానందమోయి బ్రహ్మానందమోయ్ ||జగమె|| "

ఇదే తరుణంలో ఈ పాట రాసిన వారిని ఒక్క సారి స్మరించు కోవాలి కదా!

వ్రాసిన వారు-- sri సముద్రాల. పాటని కంపోస్ చేసే సమయానికి పాపం మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ CR Subbaraman కన్ను మూసారట!!! ఆయన శిష్యులు Viswanathan-Ramamurthy దీనిని కంపోస్ చేసారట! (రెఫ్)

ఎంత బాగా రాసారో కదా!

భగవంతుడు సృష్టించిన కుండలు ఈ మానవ జీవితాలు, ఐ నా వీటికి బాధ, సౌఖ్యం, ప్రేమ, ఆశ, మొహం ఇలా ఎన్నెన్నో బంధనాలు, ఇదంతా "మాయ" కాక ఇంకేమిటి!

అందుకే "జగమే మాయ బ్రతుకే మాయ" is very well-said!

సశేషం!

ఇప్పటికి.. సెలవు!

నా తొలి పోస్ట్

అలో అలో అలో ,

హమయ్య నేను బ్లాగింగు స్టార్ట్ చేసేసానోచ్చ్!!!

మా మాష్టారు ఓ సారి నాతో అన్నారు కదా ప్రతీ విషయానికి 'ఎందుకు', 'ఏమిటి', 'ఎలా' చెప్పు అని, అందుకే నా తొలి పోస్ట్ దానికే అంకితం చేస్తున్నా!!!

నా ఫ్రెండ్ "అంపసయ" (ఆమె పేరు 'అసూర్యంపస్య' కాని నాకు మాత్రం అంపసయ నే :P ) నేను ఏది అడిగినా, నా బ్లాగ్ చూడు, ఇంకా నన్ను ఈ మాట అనాలనిపిస్తే అను, అని అంటూ ఉంటుంది. ఇలా ఆమె కొంత కాలంగా చెబుతూ ఉన్నా, ఈ రోజే తట్టింది.. నేను నా ఘోషని ఇలా విన్నవించుకో వచ్చు కదా అని! అందుకే "తోట రాముడు" లా "decide" చేసిన! నేను బ్లాగింగు చేస్తా అని! (:D)

"ఇదే నా మొదటి ప్రేమ లేఖ, రాసాను నీకు చెప్పలేక" అన్నంత feel తో నే మొదలు పెట్టా కాని, బండి ముందుకు సాగటం లేదు!

neways, "కుడి ఎడమైతే పొరపాటు లేదో" అన్నారు పెద్దలు, so, నో వర్రీస్!

and "ఇది అంతం కాదు ఆరంభం మాత్రమే" (:P)

ఇప్పటికి

సెలవు మరి.