National Statistics Day - June 29

అలో,
ఈ రోజు, అనగా జూన్ 29, "రాష్ట్రీయ గణాంక దినోత్సవం" (National Statistics Day). అంటే ఏమిటి, ఏ సందర్భంగా జరుపుకుంటారు అని మీరు అడిగితే, ఇదే రోజున 1893 లో, Prasanta Chandra Mahalanobis వారు జన్మించారు. మన దేశానికీ చెందిన గొప్ప statisticians లో ఈయన ఆది పురుషుల్లో ఒకరు. ఆయన statistics రంగం లో చేసిన ఎనలేని సేవలను గుర్తించిన మన ప్రభుత్వం, డిసెంబర్ 2006 లో ఈయన పుట్టిన రోజుకి ఒక ప్రత్యేకత కలిగించాలన్న ఉద్దేశ్యం తో, ఈ రోజుని statistics డే కింద జరుపుకోవాలని నిర్ణయించారు. దీని గురించి ఒక వికీ ఎంట్రీ కూడా లేదు ఏమిటో! :(
ఈ సందర్భాన్ని పురస్కరించుకుని, ఈ రోజు మా ఇన్స్టిట్యూట్ వారు జరిపిన National Statistics Day వేడుకల్లో నేను పాలుగున్నా. ఈ సందర్భంగా జరిగిన statistics olympiad లో గెలిచిన పిల్లలకి బహుమతులు ఇచ్చారు. కొంత మంది పెద్దవారు మాట్లాడారు. మొత్తం మీద ఒక మంచి అనుభవం.
మన దేశానికీ చెందిన కొందరు statisticians -- Prasanta Chandra Mahalanobis, Calyampudi Radhakrishna Rao, S R S Varadhan.

మనకిచ్చిన జనన-మరణాలు అనే సరిహద్దులలో మధ్యలో ఉన్నఈ చిన్న జీవితం లో, ప్రపంచానికి ఏదో ఇవ్వాలన్న తపన తో, మార్గదర్సకులుగా మారిన ఇలాంటి గొప్ప గొప్ప వారిని తలుచుంటే, ఆ రోజుకి ఇంక కావల్సిందేముంది!

ఎందరో మహానుభావులు అందరికీ వందనములు.

సెలవు.

PS: ఈ "statistics" అన్న పదానికి తెలుగు మాట "గణాంకం" అని, వేడుకల్లో పాలుగున్న తెలుగు విశ్వవిద్యాలం అద్యక్షురాలు అన్నారు. అదో కాదో తెలీదు కనుక.. ఒక సారే వాడాను. తెలిసిన వారు చెప్పవలసిందిగా ప్రార్థన.

హాస్యం

అలో,

ఏదో అలోచిస్తూ ఉంటే ఎటో వెళ్ళాయి నా ఆలోచనలు. పలకరించి చాలా కాలం అయ్యింది కదా అని ఇటు వచ్చా! బాగున్నారా? ఒక కాలం లో అయితే ఇలా పలకరించుకునే వాళ్ళు, అవతలివాళ్ళ క్షేమసమాచారాలు కనుకున్నేందుకు ఇలా మొదలు పెడితే బాగుండేది. కాలం changed, పలకరింపులు changed. తెలిసిన మనిషి కనిపిస్తే "hi" అని ఒక చిరునవ్వు నవ్వేసి వెళ్ళిపోతుంటాం, ఈ "hi" అంటే వాళ్ళు బాగున్నారని మనం అనేసుకుని మనం బాగున్నం అని వాళ్ళకి చెప్పెసుకోవటమో ఏమిటో పాపం! నాకైతే అర్ధం అయ్యేది కాదు, కొన్నాళ్ళు ఆలోచించాను కాని ఆ తర్వాత నలుగురితోపాటు నారాయణ అన్నట్లు నేను వాళ్ళ తీరులోనే వెళ్ళిపోతున్నా. ఇంతకూ నేను రాయలనుకున్నది ఇది కాదు కదా!

"హాస్యం" అని టపాకు పేరు పెట్టి, ఈ గోలంతా ఏమిటి! గోలే అయినా, రెండీటి ఆంతర్యం ఒక్కటే! మారుతున్న కాలం, the changing times. ఏమొచ్చింది మారుతున్న కాలం తో హాస్యానికి వచ్చిన బాధలేమిటి? (హాస్యానికి బాధలోస్తే హాస్యం ఆనందంగా ఉన్నట్టా లేన్నట్టా??) హాస్యానికి బాధలోచ్చాయో లేదో తెలియదు కాని, హాస్యం అన్న పేరు తో సినిమాల్లో చూపిస్తున్న విషయాలను చూస్తే బుర్రున్న వాడికి బాధ రాకుండా ఉండదు. అసలు ఈ కాలం లో వస్తున్న "హాస్యాన్ని" హాస్యం అని అనాలా?? ఏమిటో నాకైతే మరి అలా అనాలనిపించటం లేదు. అందరు అంటున్నారు కదా, ఎలాగూ నువ్వు నలుగురి తో పాటు నారాయణా అని ఉండాలని అనుకుంటున్నావ్ కదా, మరి ఈ హాస్యనినే హాస్యం అని అనేయరాదు, అని అంటే, అప్పుడేమో చెప్పలేం!

ఒకరిని ఒకరు వెక్కిరించుకోవటం, అవతలి వారి లో ఉన్న లోటుపాట్లని అవహేళన చెయ్యటం, ఇదా హాస్యం అంటే? ఇలాంటి వాటిని ప్రోత్సహిస్తున్న సినిమాలు భావితరాలలో ఏమి చూద్దామనుకుంటున్నాయో మరి!

కేవలం హావభావాలతో, కనుసైగలతో నవ్వించి ప్రపంచాన్ని మెప్పించిన చాప్లిన్, మన తెలుగు సినిమాల్లోకి వస్తే రేలంగి, రమణారెడ్డి, సూర్యకాంతం; ఇలాంటి వారు చేసిన దానిని చూసిన కళ్ళకి ఇప్పటి హాస్యాన్ని తట్టుకోవటం కొంచెం కష్టమే సుమీ! ఇప్పటి ఈ హాస్యాన్ని వ్యగ్యం అనాలో ఇంకేం అనాలో నాకైతే తెలియటం లేదు, హాస్యన్నికి ఇదింకో న్యూ dimension అనుకుని సర్దుకుపోవాలేమో! ఆ అది నా వల్ల కాదు అంటే, ఇంకా తేలిక మార్గం, సినిమాలు చూడకుండా ఉండటం :D.
(సినిమాల్లో ఉన్న"హాస్యాన్ని" చూడటంవల్ల కలుగుతున్న హింస గురించే మాట్లాడుతున్నాం కాని, సినిమాల్లో చూపించే హింసతో పోల్చుకుంటే ఇది ఎంత! :P)

మళ్లీ కలుద్దాం,

సెలవు.

మలి జీవితం లోకి నా తొలి అడుగు

అలో,

మహా తత్తరు పడుతూ, ఎలా ఉంటుందో అని తెగ తెగ ఆలొచిస్తూ, ఎదురు చూసిన కాలం వచ్చి వెళ్ళింది.. phew! the sigh of relief.. సాక్షిగా. ఊహించినంత ఉర్రూతలూగించక పోయినా, "ఉంది లే మంచి కాలం ముందు ముందు నా" అన్న ధైర్యనన్నా కలిగించి నందుకు మనసు కాస్త ఊరట చెందింది. ఎమోచ్చిందా ఇంత ఆవేశపడుతుంది ఈ వెర్రి హృదయం అని అడగాలను కుంటున్నారా.. అబ్బే మీకా శ్రమ ఇవ్వనుకదా!!

"ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం, ఈ నాడే ఉదయించింది" అని అనే అంత సమయం సందర్భం కాకపోయినా, 'నేను' అనే ఒక మనిషి, 'ఉద్యోగం' అనే ఒక దానిని చేస్తా అని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు, అలాంటిది విజయవంతంగా నా ఉద్యోగం లో మొదటి రోజు ముగించేసా అంటే ఈ మాత్రం ఆవేశపడకుండా నా పిచ్చి గుండె ఉండలేకపోతుంది.. అందుకే ఒక టపా రాసేద్దాం అని రాసేస్తున్నా.

ఇహ రోజు ఎలా గడిపావు అని అంటే, పెద్దగా చేసింది ఎమీ లేదు. అలా అని ఎమీ చెయ్యలేదనుకోవటానికి లేదు. వాతావరణాన్ని అంచనా వేసా, ఆ ఇన్స్టిట్యూట్ కి రాబోతున్న పెద్దల్ని గురించి విన్నా( ఈ విషయమే నాకు రానున్న మంచి కాలానికి సంకేతాన్ని చూపించింది), ఇలా ఏదో అలా అలా అతికీ అతకనట్టు రోజుని గడిపేసా.

ఇవన్నిటికన్నా గుర్తుండిపోయే విష్యం ఇంకొకటి, అక్కడ దేవదాసు మాస్టారి నిజ స్వరూపాన్ని చూడటం. ఆయన పేరు దేవదాసు కాదు లెండి, పేరు వాడకూడదు అయినా పేరు వాడాలి గనుక, ఈ పాట్లు. మాతో అతి సౌమ్యంగా మాట్లాడే ఆయన ఈ రోజు గర్జించటం చూసాక అర్ధం అయ్యింది ఆయన అంత ఉన్నత స్థాయిలోకి ఎలా వెళ్ళారో అన్న విష్యం, ఏమిటా అంటే, "పని లో ఉన్నప్పుడు ఆయన ఇంకా దేనిని పట్టించుకోరు" (ఇక్కడ దేనిని అంటే.. మనుషులనే :P).

అద్భుతాలు, అమోఘాలు కాక పోయినా, ఇవే ఈనాటి నా అనుభవాలు. కొన్ని మధుర జ్ఞాపకాలు.

సెలవు.